Το φιλί είναι μια πράξη επανάστασης.
Αυθόρμητο και δυνατό να σπάσει τον συντηρητισμό της καθημερινότητας.

Ωστόσο, όπως κάθε επανάσταση,
το φιλί ελλοχεύει τον κίνδυνο να γίνει εξουσία ή μια πράξη αόριστης ματαιότητας

Όπως κάθε επανάσταση, έτσι και το φιλί έχει εκκίνηση μα όχι τέλος
γνωρίζεις τους φοβερούς, με πάθους, λόγους της αρχής, μα ποτέ δεν καταλαβαίνεις πως πνίγηκε από το συμβατικό μας δεος

Σε λεπτά νήματα περπατάμε, ώστε να αναπαράγουμε μια δεδομένη μπόρα
ή να ανάψουμε και να χαθούμε σε μια οργισμένη για όνειρα πονεμένη φλόγα

Μα οι επαναστάσεις δεν έχουν φόρμουλα να ακολουθήσεις.
Θα φιλήσεις την ιδέα και τον άνθρωπο, που ενσαρκώνουν τη σκέψη της ψυχής, ακόμα και εάν χρειαστεί από πόνο να δακρύσεις

Ίσως δεν θα καταλάβεις πότε ήρθε το τέλος,
επειδή η υλική μορφή δεν σε άφησε να λατρέψεις την ιδέα της κορύφωσης σαν θείο αποχαιρετισμό.
Ίσως αρχίσει να σε ταλανίζει ένας εκκωφαντικός εσωτερικός σεισμός

Ίσως, σκεφτείς αν άξιζε τελικά να επαναστατήσεις ή αν θα ηταν προτιμότερο να τα άφηνες όλα αναλλοίωτα στη φαντασία σου,
για να μην πεθάνουν στον καταδικασμένο χωροχρόνο σαν μνήμες που πλέον δεν μπορείς καν να τις ζήσεις

Ωστόσο, το φιλί,
όπως και κάθε άλλη επαναστατημένη πράξη, έχει μια γεύση άνοιξης από το νόημα της ζωής.
Μα ακόμα πιο σημαντικά, γεννά ένα λάβαρο, που για πάντα θα έχει ανάψει

Στέλιος Αγγελόπουλος