-Κύριε, κύριε αν με βλέπετε να περπατώ
Συγχωρέστε αν σκοντάφτω σε κάθε σας χαλίκι
Μου’παν εδώ πως ζούσε μια Αλίκη
Στην χώρα των θυμάτων, ψάχνω να τη βρω

-Ξένε, η Αλίκη σου δεν είναι πια εδώ
Αυτή η γη είναι μόνο για χωριάτες
Ρώτα αν θέλεις εκείνους τους αντάρτες
Που φτάσαν μόλις, μετά από καιρό

-Κύριοι, κύριοι μην σηκώνεστε παρακαλώ
Τα όπλα σας αφήστε να κρυώσουν
Δεν έχω μέσα μου κάτι να σκοτώσουν
Ψάχνω μόνο εκείνη που αγαπώ

-Σύντροφε, συγχώρα μας, μα μες στον πανικό
Θα χάσαμε το ωραίο πρόσωπό της
Κι εκείνη φεύγοντας δεν πήρε το παλτό της
Μ’ανέβηκε στο κάστρο εκείνο το ψηλό

-Κύριε, κύριε αν με βλέπετε εδώ
Δεν ήρθα για να κάψω σας παλάτια
Μήπως είδαν τα πάνσοφά σας μάτια
Την Αλίκη εκείνη που ποθώ ;

-Πρίγκιπα που ήρθες από μέρος ξακουστό
Σε γύρευε κι εσένα μες στο κρύο η Αλίκη
Τώρα ακούγεται πως ζει στο νοίκι
Με τον φίλο σου τον πιο καλό

-Φίλε, φίλε έχω χρόνια να σε δω
Έμαθα πως είναι κάπου εδώ εκείνη
Η αγαπημένη μου πως ήρθε για να μείνει
Στο όμορφό σου αυτό το σπιτικό

-Κύριε, πέρασε στο φτωχικό
Έλα μέσα να σε φροντίσουμε λιγάκι
Γέμισε κρασί αν θες το ποτηράκι
αυτή είναι η σύζυγός μου από εδώ.

Κριστιάν Νίρκα