Στο δωμάτιό σου

Ένα σώμα γυμνό σωριασμένο

Κρατά την πόρτα ανοιχτή

Ανδρικό πιστεύω

 

 

Με έπιασες απροετοίμαστη

Στα πράσα

-που λένε-

Στύλος καρφωμένος

Επάνω στην κινούμενη άμμο

Ακίνητη

Μόνο ο Ήλιος κάνει κύκλους

Γύρω από το κεφάλι μου

Που και που

Ρίχνει κι από κάνα φτύσιμο

Να καούν οι αμαρτίες μας

 

 

Μέσα από το οικοδόμημα

Το γέννημα θρέμμα Ερημικό

Φωνάζεις το όνομά μου

Να ‘ρθω

να κανακέψω τα μέλη σου

Καθώς ηδονίζεσαι με τον άνεμο

Απρόθυμα, βαριά

Αλλά σου χρωστάω

Τι να γίνει

Θα συρθώ

 

 

Στο βάθος

η μικρή πόρτα του δωματίου σου

Πλήθος σπρώχνει να μπει

Στρατιώτες είναι ( ; )

Μοναδική μας σωτηρία

Ένα σώμα γυμνό σωριασμένο

 

 

Κάιν:

“Οι φτωχοί έχουν μεγάλη φαντασία, θα έλεγε κανείς πως δεν έχουν τίποτα άλλο”.

 

D’Lr[i]um