Από τα κατάφυτα ορεινά χωριά και τους διατηρητέους οικισμούς, ως τα ψαροχώρια και τα σμαραγδένια νερά του Αιγαίου και του Παγασητικού, το αγαπημένο θεσσαλικό βουνό κερδίζει και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη.

Το αρχαιοελληνικό Δωδεκάθεο είχε στο Πήλιο τη θερινή του κατοικία. Πώς λοιπόν να αρνηθεί τις ομορφιές του ένας κοινός θνητός; Το καμάρι της Μαγνησίας ανέκαθεν ήταν προορισμός για όλο τον χρόνο, με τη μόνη διαφορά ότι η μέση διάρκεια διαμονής στις διακοπές είναι μικρότερη το χειμώνα και όχι το καλοκαίρι, όπως θα περίμενε κανείς.

Λογικό, αν σκεφτεί κανείς τις αμέτρητες παραλίες, τη δροσιά και το άρτιο περιπατητικό του δίκτυο. Για τις ταξιδιωτικές ανάγκες, το Πήλιο χωρίζεται σε βόρειο και νότιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερεί ανατολές και ηλιοβασιλέματα!

Η πιο ανεπτυγμένη, τουριστικά, πλευρά του, είναι η βόρεια, ενώ στο νότιο Πήλιο, εξίσου όμορφο, οι βραχώδεις απολήξεις εκβάλουν στη θάλασσα και συνθέτουν ένα άγριο τοπίο που έλκει τους κατεξοχήν φυσιολάτρες. Στην ουσία, όμως, καθένα από τα χωριά του, συμπληρώνει το όμορφο παζλ ενός καλού οδοιπορικού και εγγυάται ψαγμένες εμπειρίες.

Πάρτε, λοιπόν, το χάρτη ανά χείρας και ετοιμαστείτε για ανηφόρες, κατηφόρες και χαμηλές ταχύτητες.

Το νούμερο ένα διάσημο χωριό είναι η Μακρυνίτσα, σε υψόμετρο 300 μ. Γραφικότατη, με πέτρινα σπίτια και απαράμιλλη θέα στην πόλη του Βόλου και τον Παγασητικό κόλπο. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος την είχε αποκαλέσει «μπαλκόνι του Πηλίου». Σε κάθε καλντερίμι, θα βρείτε ωραίο φροντισμένο μέρος για να καθίσετε ή να ψωνίσετε, ενώ δεν θα αφήσετε τα τραπεζάκια κάτω από τον μεγάλο πλάτανο, το «παζαράκι» με τα παραδοσιακά του προϊόντα. Μόλις 2 χλμ. μακριά, βρίσκεται η Πορταριά που γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής τα Σαββατοκύριακα, γεμίζοντας τα καφενεδάκια στις πλατείες Μελίνας Μερκούρη και Αγιών Ταξιαρχών.

Εκτός από τις βόλτες στα λιθόστρωτα καλντερίμια, ανακαλύψτε την πεζοπορική διαδρομή Μακρυνίτσα-Πουρί (μήκους 16χλμ.). Αν έχετε όρεξη για ανηφόρες, τα Χάνια είναι ο ορεινότερος οικισμός του Πηλίου, σε υψόμετρο 1200 μ., χτισμένο σε πυκνό δάσος οξιάς, αλλά θα το δείτε σε όλο του το μεγαλείο το χειμώνα καθώς είναι δίπλα στο χιονοδρομικό. Έχουμε φάει εκεί σπετσοφάι…

Προς το νότο, τα σκήπτρα κατέχουν οι Μηλιές, άριστο δείγμα πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής και ιστορικής παράδοσης. Στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Μηλεών, φυλάσσονται πάνω από 3.500 χιλιάδες τόμοι σπάνιων βιβλίων, χειρόγραφα, επιστολές από την κληρονομιά της Μηλιώτικης σχολής. Εδώ καταλήγει και το περίφημο τουριστικό τρένο «Μουτζούρης», με μήκος διαδρομής 16 χλμ., που ξεκινά από Άνω Λεχώνια και διανύει μια διαδρομή συναρπαστικής ομορφιάς. Μην παραλείψετε να κάνετε τη διαδρομή. Θα χάσετε μοναδική ευκαιρία.

Συνεχίζοντας, κάντε μια μεγάλη στάση στην ημιορεινή Αργαλαστή. Πριν ενδώσετε στο περιποιημένο της εμπορικό και γευστικό κομμάτι, επικεντρωθείτε στο καμαπαναριό του ναού των Αγίων Αποστόλων, για να εντυπωσιαστείτε που ένα τόσο μικρό χωριό έχει τόσο ισχυρή αρχιτεκτονική ταυτότητα. Οικοτουριστικές, γίνονται πολλές διαδρομές με άλογα σε παλιά μονοπάτια. Φεύγοντας, πάρτε μια… μυρωδιά από τον Λαύκο, αλλά και τα διπλανά χωριά Συκή και Μετόχι. Αν ο χρόνος είναι λίγος, ζυγίστε ανάμεσα στη Βυζίτσα – διατηρητέο χωριό και τους Πινακάτες με την υπέροχη φύση και τα γαλήνια τοπία, που αξίζουν μια παράκαμψη. Όμως, περάστε το σούρουπο χαμηλά, στο γλυκό ψαροχώρι Μηλίνα.

Ενδιαφέρον έχει ο λαογραφικός χαρακτήρας της ξακουστής Ζαγοράς με και το σχολείο του Ρήγα Φεραίου. Και μια που φτάσατε ως εδώ, αφήστε να σας παρασύρει η κατηφόρα προς την Τσαγκαράδα. Εδώ δεσπόζει ο χιλιόχρονος πλάτανος, στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής, με φόντο πυκνές οξιές και το μονότοξο γεφύρι.

Παραλίες

Διάφανα νερά, πυκνή βλάστηση και χρυσαφένια άμμος, είναι μερικές από τις εικόνες που αντικρίζει κανείς στις παραλίες του Πηλίου. Σημειώστε ότι, και οι δύο ακτογραμμές, του Παγασητικού και του Αιγαίου, συγκεντρώνουν αρκετό κόσμο. Συμβουλή: δείτε τους ανέμους πριν αποφασίσετε που θα κατευθυνθείτε, διότι στην πλευρά του Αιγαίου τα κύματα είναι… απαγορευτικά.

Εσείς από την Τσαγκαράδα κατηφορίστε προς την αμμουδιά του Μυλοπόταμου, με τον χαρακτηριστικό βράχο ή αν είστε του αφαιρετικού τοπίου, αναζητείστε τη Φακίστρα η οποία λόγω δυσκολότερης πρόσβασης θα είναι πιο χαλαρή. Ο Άγιος Ιωάννης, με το ομώνυμο χωρίο, είναι για τους πιο πολλούς η τοπ παραλία της περιοχής. Μια βουτιά θα σας πείσει. Παραδίπλα είναι η κατάφυτη παραλία Παπά Νερό, με πολλά ταβερνάκια. Στα νοτιοδυτικά, βρίσκονται τα Καλά Νερά, κατέχοντας γαλάζια σημαία, επί πολλά συναπτά έτη. Από την Αργαλαστή δοκιμάστε και την τύχη σας στην Ξινόβρυση και τη Μελανή.

Διαμονή

Όντας διαχρονικά, ψηλά στις προτιμήσεις των επισκεπτών, θεωρείστε την ποιοτική φιλοξενία στο Πήλιο δεδομένη. Καταλύμματα με χαρακτήρα, και ξενώνες πιστοί στη τοπική παράδοση εναρμονισμένη με το φυσικό περιβάλλον. Αν θέλετε την πηλιορείτικη αρχιτεκτονική, έχει νεοκλασικά στοιχεία, αψιδωτά παράθυρα, ζωγραφιστούς μαίανδρους, είσοδος σε κίονες και διπλές σκάλες – να μείνετε στα ορεινά. Τα κτίρια γίνονται λιτά στην όψη και οι διαστάσεις τους δείχνουν σεβασμό στην κλίμακα του τοπίου. Για διαμονή, δίπλα στη θάλασσα, ο Αη-Γιάννης είναι δημοφιλής. Σημειώστε ότι το πάρκιγκ είναι πολύ δύσκολο το καλοκαίρι. Μια μέση λύση είναι το Μούρεσι και ο Αη- Δημήτρης, με ξενώνες που λες και κρέμονται από το βουνό με θέα μέχρι τον ορίζοντα.

Γεύση

Διάσημο το πηλιορείτικο σπετζοφάι όσο και η τοπική φασολάδα. Στα τοπ, ένα βαζάκι γλυκό του κουταλιού τριανταφυλλάκι, και ίσως όχι μόνο ένα, μια και δύσκολα θα το βρείτε σε άλλα μέρη. Στις Μηλιές, υπάρχει μεγάλη ποικιλία γλυκών με βασικό συστατικό το περίφημό της μήλο!

ΠΗΓΗ: www.travelgreece.news247.gr