Το έτος 1832, 6 Ιανουαρίου, στο Στρασβούργο γεννήθηκε ο Γκυστάβ Ντορέ, ένας εξαιρετικά ιδιαίτερος και πολυτάλαντος καλλιτέχνης. Υπήρξε εικονογράφος, γλύπτης και χαράκτης. Ένα από τα πιο γνωστά του έργα είναι η εικονογράφηση της Θείας Κωμωδίας, το επικό ποίημα του Ιταλού ποιητή Δάντη Αλιγκέρι. Ο Ντορέ μέσω της χαρακτικής τέχνης, κατάφερε να απεικονίσει το ανατριχιαστικό περιβάλλον και τα γεγονότα της Θείας Κωμωδίας με έναν τρόπο που δεν κατάφερε κανένας πριν από αυτόν. Εκτός από τις σκοτεινά πανέμορφες γκραβούρες της Θείας Κωμωδίας, ο Γκυστάβ δημιούργησε κι άλλα αξιομνημόνευτα έργα ζωγραφικής, χαρακτικής και γλυπτικής.

Ακόμη από πολύ μικρή ηλικία, ο Ντορέ, εμφάνισε σημάδια καλλιτεχνικής ιδιοφυίας. Όταν ήταν 7 ετών, ήδη είχε ξεκινήσει να παίζει διάφορα μουσικά όργανα, όπως βιολί, το οποίο αργότερα τελειοποίησε. Σε ηλικία μόλις 12 ετών, ασχολήθηκε για πρώτη φορά με την χαρακτική και ξεκίνησε να σκαλίζει σε τσιμέντο. Στα 15 του χρόνια, εργαζόταν ήδη ως εικονογράφος και καρικατουρίστας στην γαλλική εφημερίδα “Le Journal pour rire”. Η εργασία του σε αυτή την εφημερίδα τον προώθησε έμμεσα και του προσέφερε ευκαιρίες για συνεργασίες σε εικονογραφήσεις διαφόρων βιβλίων, όπως σε βιβλία του Ραμπελαί, Μπαλζάκ κ.α.

Η Κοιλάδα των Δακρύων, 1883

Από εκείνο το σημείο και μετά, η καριέρα του Ντορέ άνθισε πολύ γρήγορα. Το 1853 εικονογράφησε τα έργα του Λόρδου Βύρωνα και στην συνέχεια, πολλά ακόμη βιβλία και ποιήματα. Στην λίστα των έργων του υπάρχουν οι εικονογραφήσεις της Νέας Βίβλου,  του ποιήματος του Πιερ-Ζαν ντε Ρανζέ «Ο θρύλος του περιπλανώμενου Ιουδαίου», του Δον Κιχώτη, ακόμη και του πασίγνωστου έργου του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, το «Κοράκι». Θα μπορούσε κανείς να πει, πως ο Ντορέ ήταν ο πιο επιτυχημένος εικαστικός καλλιτέχνης και εικονογράφος του 19ου αιώνα. Τα έργα του λατρεύτηκαν από πολλούς και υπήρξαν έμπνευση για διάφορους άλλους καλλιτέχνες, όπως η εικονογράφηση του Δον Κιχώτη, η οποία χαράχτηκε στην συνείδηση όλων και τους επηρέασε ως προς την μορφή των χαρακτήρων. Στην εποχή της επιτυχίας του, ήταν περισσότερο γνωστός για τους πίνακες του παρά για τις γκραβούρες του, γεγονός που αντιστράφηκε στο παρόν. Το πιο γνωστό του έργο αυτή την στιγμή, είναι η εικονογράφηση της Κόλασης του Δάντη, από την Θεία Κωμωδία. Οι γκραβούρες αυτές έδωσαν πνοή στις περιγραφές του Δάντη και καθόρισαν το πως έχουμε στο μυαλό μας την Κόλαση και τα βασανιστήρια της.

 Canto 21, ο Δάντης με τον Βιργίλιο αντιμέτωποι με δαίμονες

Ο Ντορέ σε αυτές τις γκραβούρες καταφέρνει να μετατρέψει την ποίηση σε εικόνα και να μεταφέρει τον θεατή στο πλάι του Δάντη και του Βιργίλιου. Τα έργα του είναι ολοζώντανα χωρίς να γίνεται χρήση χρωμάτων, ένα χαρακτηριστικό σπάνιο για τα εικαστικά έργα. Κάθε γκραβούρα είναι λεπτομερώς δημιουργημένη και μαρτυρεί το ταλέντο και την ιδιοφυία του δημιουργού της. Η συλλογή αυτών των έργων εκδόθηκε απο τον ίδιο τον Ντορέ, καθώς δεν μπορούσε να βρει εκδότη που να ήθελε να πάρει το οικονομικό ρίσκο της έκδοσης. Τα έργα απεικονίζουν σκηνές από διάφορους στίχους της Θείας Κωμωδίας. Στο ποίημα, ο Δάντης περνάει από τους εννιά κύκλους της Κολάσεως, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν κι από ένα θανάσιμο αμάρτημα. Σε κάθε κύκλο, υπάρχουν και διαφορετικά πλάσματα, διαφορετικά τοπία και διαφορετικά πρόσωπα, τα οποία ο Ντορέ καταφέρνει να απεικονίσει με μακάβριο ρεαλισμό.

Canto 10, ο Δάντης και ο Βιργίλιος στον έκτο κύκλο, των αιρετικών

Canto 34, ο Δάντης και ο Βιργίλιος συναντούν τον Εωσφόρο

 

Ο Ντορέ εικονογράφησε επίσης και το ποίημα του Τζον Μίλτον, Χαμένος Παράδεισος, με την ίδια επιτυχία.

Εκτός απο τις γκραβούρες και τις εικονογραφήσεις, ο Ντόρε είχε δημιουργήσει επίσης και πίνακες εξαιρετικής ομορφιάς. Οι πίνακες που απεικονίζουν την θυσία της Ανδρομέδας και την πάλη του Ιακώβ, είναι οι δύο πιο διάσημοι του πίνακες. Η προσωπική του καλλιτεχνική σφραγίδα μεταφράζεται το ίδιο, ακόμα και με χρώματα.

Η πάλη του Ιακώβ, 1855

Ανδρομέδα, 1869

Ο Γκυστάβ Ντόρε δεν παντρεύτηκε ποτέ. Παρέμεινε στο Παρίσι, διαμένοντας με την μητέρα του και δημιουργώντας για το υπόλοιπο της ζωής του, μέχρι τον θάνατο του, στις 23 Ιανουαρίου του 1883. Απεβίωσε απο φυσικά αίτια και αναπαύεται στο κοιμητήριο του Περ Λασέζ, στο Παρίσι.

 

Ο Δάντης και ο Βιργίλιος στο δάσος των αυτόχειρων