Δε πρέπει να με δει να κλαίω το παιδί

Γιατί το παιδί

Δε πρέπει να πάρει το κλάμα για εύκολο

Ούτε για παιχνίδι.

Πρέπει να δει το παιδί

Ότι όσο το μπόι μεγαλώνει

Μεγαλώνει και το θάρρος.

 

 

 

Το παιδί πρέπει να ξέρει ότι είμαι δυνατός.

Και στα μάτια μου να βλέπει το παιδί

Ότι κάποτε θα έχει αφοβιά.

 

 

 

Αντ’αυτού εγώ κουλουριάζομαι απέναντι του

Σε ένα κάθισμα μετρό

Κι είμαι μικρότερος από’κεινο

Και πιο φοβισμένος είμαι

Και η ζωή που του τάζουνε,

Ξέρω ότι δεν είναι τίποτα

Ξέρω ότι είναι ένα φύλλο στα μαλλιά

Που με μια κίνηση το διώχνεις.

Αλλά αυτά δε θέλω να τα ξέρει το παιδί.

 

 

 

Αν δε τα ξέρει,

Ίσως και να κάνει αλλιώς.

Μόνο αυτό ζητάω απ’το παιδί.

Αλλιώς.

Ποσώς με νοιάζει καλύτερα ή χειρότερα.

Εμείς βγήκαμε λάθος

μέσα στην αλαζονεία αυτή της νεότητας μας