Γράφει η Μιχαέλα Μπελιά 

Η αγορά μεταχειρισμένων ή vintage ρούχων αποτελεί για εμένα επανάσταση στον υπνωτισμό του καταναλωτισμού που βιώνουμε. Σε μία εποχή που οι καταναλωτές γίνονται έρμαια της ποσότητας καθώς επίσης και μίας μόδας που επιβάλλεται από τρίτους, το thrifting αποτελεί ένα συνειδητό τρόπο αντίστασης στη μαζική παραγωγή πέρα από μία διασκεδαστική ενασχόληση.

 

Η παραγωγή, ως γνωστόν , λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετεί συμφέροντα μεγαλό επιχειρήσεων. Ολόκληρες κοινωνίες πέφτουν θύματα του καπιταλισμού, ιδιαίτερα στις τριτοκοσμικές χώρες. Η αξία του ανθρώπου είτε ως καταναλωτής είτε ως εργάτης της βιομηχανίας της μόδας υποβιβάζεται και αγνοείται με απώτερο σκοπό το κέρδος. Η μείωση του κόστους των ενδυμάτων που υπάρχουν στην αγορά έχει ως αποτέλεσμα την μείωση των μισθών και την υποσυνείδητη μείωση της εκτίμησης που τρέφουν οι καταναλωτές για τα αγαθά.

Παρακολουθώντας το ντοκιμάντερ The True Cost(2015) κατανόησα βαθιά ότι οι συνθήκες εργασίας στα λεγόμενα sweatshops (εργοστάσια μαζικής παραγωγής ενδυμάτων)είναι κάκιστες. Οι εργάτες στην προσπάθεια τους για επιβίωση δεν έχουν την επιλογή να διαμαρτυρηθούν και να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους. Ο μισθός τους είναι περίπου 2 δολάρια την ημέρα. Εργάζονται πολλές ώρες και δεν λαμβάνουν καμία ασφάλεια κατά την εργασία. Αποτέλεσμα του παραπάνω είναι η δημιουργία δύο κόσμων. Ο ένας είναι εκείνος των άπλυστων καταναλωτών και ο άλλος εκείνος των κακομεταχείριζομενων εργατών. Συνειδητοποιώ έτσι ότι όλοι μας φέρουμε ευθύνη. Η ψήφος μας σήμερα είναι το πού επιλέγουμε να δίνουμε τα λεφτά μας.

Ωστόσo τα ρούχα είναι το δέρμα που επιλέγουμε. Μέσω αυτών επικοινωνούμε ποιοι είμαστε. Είναι στο χέρι μας λοιπόν να αναπτύξουμε το προσωπικό μας στυλ, να αποκτήσουμε ιδιαιτερότητα ενώ παράλληλα σεβόμαστε τον πλανήτη μας και τους συνανθρώπους μας. Η λύση είναι η εξής:

-Στηρίζουμε μικρές επιχειρήσεις που νοιάζονται για τον άνθρωπο και το περιβάλλον

-Ψωνίζουμε συνειδητά (αγοράζουμε λιγότερα αλλά ποιοτικότερα)

Η ΜΟΔΑ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ.

 

Για μένα το thrifting είναι όμοιο της ανακύκλωσης.

Μαθαίνεις να εκτιμάς την έννοια της επανάχρησης.

Κάτι που δεν μου κάνει πια,δεν το θέλω, δεν με εκφράζει μπορεί για κάποιον άλλον να είναι θησαυρός.

Όταν αφειερώνεις χρόνο σε κάτι αποκτά μεγαλύτερη αξία. Το thrifting χρειάζεται χρόνο. Εξάλλου η κατανάλωση από fast fashion καταστήματα είναι η εύκολη λύση.Πλέον στην Ελλάδα τα second hand μαγαζιά έχουν αυξηθεί και ταυτόχρονα εξελιχθεί σε χρονοκάψουλες κάθε δεκαετίας ή και στον συγκερασμό αυτών.Υπάρχουν δηλαδή καταστήματα με πιο 90s ύφος ή ultra vintage 40s 50s , ό,τι τραβάει η αισθητική σου.

Σε αυτά τα μαγαζιά μεταμορφώνεσαι σε ό,τι έχεις φανταστεί. Μετατρέπεσαι από πρωταγωνίστρια σε ταινία του Woody Allen σε funky disco queen σε queer sci-fi ρόλο σε βιντεοπαιχνίδι. Όταν γνωρίζεις ότι το ρούχο φτιάχτηκε σε μία άλλη εποχή ταξιδεύεις μαζί του όταν το φοράς, αποκτά μεγαλύτερη αξία από την απομίμηση του λόγω της μαζικής ζήτησης. Είναι ακριβώς το ίδιο συναίσθημα με το να φοράς το παλιό παντελόνι της μαμάς σου. Νιώθεις ότι ενώνεσαι μαζί της ότι είστε το ίδιο άτομο σε διαφορετικά παράλληλα σύμπαντα.

 

Λαμβάνοντας υπόψιν μας τα παραπάνω,η απλή μετάβαση στο thrifting δεν πρόκειται να λύσει εντελώς όλα τα προβλήματα στη βιομηχανία της μόδας και της κλωστοϋφαντουργίας,δεν παύει όμως να είναι ένας τρόπος που μπορούμε να εργαστούμε για να ελαχιστοποιήσουμε τα δικά μας ίχνη άνθρακα κάνοντας έτσι μικρά βήματα προς ένα καλύτερο μέλλον. Όπως λένε και στο podcast “The BrainHacking Academy”: Το μέτριο που κάνεις είναι πολύ καλύτερο από το τέλειο που δεν κάνεις. Χτίζεις τη ζωή που ονειρευέσαι ξεκινώντας από το περιβάλλον.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι επιλογές μας είναι εκείνες που καθορίζουν τη ζωή μας.

Μείνετε συντονισμένοι με τη Μιχαέλα Μπελιά στα social media (Facebook , Instagram ), καθώς και στο κανάλι της στο Youtube .