«Lockdown: Τι θα ανοίξει και τι όχι τα Χριστούγεννα», «Κοροναϊός: Αυστηρώς οικογενειακά τα φετινά Χριστούγεννα», «Κορωνοϊός: Γιορτές σε καραντίνα» είναι μερικοί μόνο από τους τίτλους σελίδων που διαβάζεις αυτήν την περίοδο και κάθε μέρα έχεις μια κρυφή ελπίδα ότι θα ακούσεις κάτι διαφορετικό, κάτι πιο αισιόδοξο.

Για μένα τα Χριστούγεννα είναι απλά το τέλος μιας περιόδου που συνοδεύεται με έναν απολογισμό της χρονιάς, κοιτώ πίσω και σκέφτομαι αν πραγματοποίησα τους στόχους μου.

Ας κάνουμε, όμως, μια αναδρομή στο παρελθόν. Ας πάμε έναν χρόνο πριν. Πόσους στόχους είπες ότι θα έβαζες για το 2020; Ετοιμάστηκες με μια βαθιά ανάσα για ακόμη έναν κύκλο. Και όλα ήρθαν εντελώς διαφορετικά απ’ότι περίμενες. Και είμαστε πάλι εδώ, για ακόμα έναν απολογισμό. Κλεινόμαστε στο σπίτι και ανοιγόμαστε σε εμάς, είναι η στιγμή που συνειδητοποιούμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, όχι μόνο τώρα, αλλά πάντα, απλώς τώρα το βλέπουμε. Ο κύριος Αντώνης, η κυρία Δήμητρα, οι παραστάσεις που βλέπαμε, ο παλιός φίλος στο δρόμο που αποφεύγαμε, η Χριστουγεννιάτικη μουσική στους δρόμους, τα στολισμένα δέντρα, οι οικογένειες που έβγαζαν φωτογραφίες, οι πωλητές στα μαγαζιά που δεν προλάβαιναν να κλείσουν το ταμείο, οι αγκαλιές με τους φίλους· δεν είναι δεδομένα, ποτέ όμως δεν ήταν. Γύρνα έναν χρόνο πριν, το περίμενες;

Κοίτα έναν χρόνο πριν και δες πώς άλλαξε η υπομονή σου, οι προτεραιότητές σου, η επιμονή να τα καταφέρεις, η υπέρβαση του εαυτού σου για όσους αγαπάς, κοίτα πόσες διαφορές έχουν οι στόχοι για το 2021 σε σχέση με αυτούς για το 2020.

Τα φετινά Χριστούγεννα στο σπίτι είναι πιο μοναχικά, ίσως φέτος να στόλισες μόνος/η, ίσως να δημιούργησες έναν δικό σου κόσμο για να μην χαθείς μέσα στη πραγματικότητα, ίσως να επαναπροσδιόρισες σχέσεις, τις θέσεις σου, ίσως να συνειδητοποίησες την δύναμη που έχει ένας και μόνο άνθρωπος στο σύνολο. Και εκεί καταλαβαίνουμε ότι παρόλο που στον φυσικό κόσμο κρατάμε αποστάσεις, η έγνοια και η αγάπη καταρρίπτουν όλες τις διαστάσεις. Μια χρονιά που κληθήκαμε να ανατρέψουμε όσα μέχρι τώρα παραμελήσαμε, αντιμετωπίσαμε ο καθένας ξεχωριστά τους φόβους μας σε διαφορετικά επίπεδα για να μας αγκαλιάσουμε και να μας αγαπάμε λίγο περισσότερο· φυτέψαμε καρπούς που ίσως ακόμα να μην έχουν ανθίσει, θα ανθίσουν όμως στο μέλλον.

Με κάθε βήμα, λοιπόν, πιο κοντά στο να αγκαλιάσουμε εμάς σε όλες τις πλευρές μας, αγκαλιάζουμε τον κόσμο και αυτή είναι η μεγαλύτερη συνειδητοποίηση για τον απολογισμό των φετινών Χριστουγέννων· ο κόσμος γύρω μας είναι η απεικόνιση του δικού μας κόσμου.