Και θα θυμόμαστε πάντα τούτη τη μέρα.
Και θα μιλάμε γι’ αυτή όπου σταθούμε.
Και θα περνάνε τα χρόνια με όνειρα στα μάτια.
Και τα δυο χέρια θα βαστούν όλα τα θέλω μας.
Και θα ‘μαστε αθάνατοι σαν τον άνεμο.
Και θα ‘μαστε λεύτεροι σαν την ψυχή μικρού παιδιού.
Κι η ευτυχία μας θα πλάθεται με το τίποτα.
Και η ελπίδα μας θα ξυπνάει με τον ψίθυρο.
Και θα γελάμε κάθε μέρα σαν και τώρα.
Και θα αντηχεί το γέλιο μας στον ουρανό.
Σαν θύμηση.
Σαν σήμερα.
Σαν το χαμόγελο που γέννησε το άσπρο χιόνι.