ΕΡΩΤΑΣ

Στην πρώτη επαφή που είχαμε,
μιλήσαμε όπως δυο ξένοι
για πράγματα διάφορα σχεδόν.
Στη δεύτερη μπορώ να πω το ίδιο,
με κάποια στη φωνή μας διαφορά,
ένα χρωμάτισμα.
Ώσπου στην Τρίτη,
τα λόγια μας ακολουθούσαν παύσεις –
εκείνες οι γλυκές σιωπές
του έρωτα.

 

ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΟΣ ΑΥΤΟΣ

Εκτός από τον φυσικό,
υπάρχει και ο άλλος θάνατος:

αυτός, της Κυριακής.

 

ΜΑΝΤΕΝΙΑ

Ένα κρεβάτι
και να είναι Αύγουστος,
και ξέρω εγώ να ξαναζήσω.

 

ΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ

Σ’ αυτό το απέραντο σούπερ-μάρκετ,
που πάνω του τσακίζονται
όλα τα όνειρα,
εδώ,
στη μοναξιά των διαδρόμων
θα με βρεις.

με το καρότσι μου να περιφέρομαι.

 

ΚΑΘΟΜΑΙ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

Κάθομαι στη βεράντα κι αγναντεύω
σιωπηλός.
Ανόρεχτη που ‘ναι η ματιά μου.

Απ’ τις ταράτσες
κεραίες με κοιτάζουνε βουβές.
τέντες πληκτικά κατεβασμένες,
σαν την ψυχή μου.

 

Λίγα λόγια για τον ποιητή:

 

Ο Χρίστος Λάσκαρης (1931 – 11 Ιουνίου 2008) ήταν Έλληνας ποιητής.

Γεννήθηκε στο Χάβαρι Ηλείας το 1931 και από μικρή ηλικία είχε εγκατασταθεί στην Πάτρα. Σπούδασε και αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης χωρίς ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα του δασκάλου. Εργάστηκε όλα τα χρόνια στον Ασφαλιστικό Οργανισμό Αστικών Λεωφορείων του Δήμου Πατρών. Το 2007 βραβεύτηκε [1] με το διεθνές Βραβείο ποίησης Καβάφη από το Ινστιτούτο Μελετών Ανατολικής παράδοσης Μοχάμεντ Άλι του Καΐρου. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, πολωνικά, ισπανικά και πορτογαλικά.Πέθανε την Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008 στην Πάτρα σε ηλικία 77 ετών.

 

ΠΗΓΕΣ:

Βικιπαίδεια , artblog