Τρέξε κοριτσάκι, τρέξε!
Φόρα τα όνειρα σου ραμμένα με την κλωστή της αθωότητας και μπες μέσα στο μαγεμένο δάσος!
Όμως θυμήσου τι σου είπε η μαμά…
Πρόσεξε! Πρόσεξε τα άγρια θηρία, θα προσπαθήσουν να σε ξεγελάσουν, να κατασπαράξουν την σάρκα σου, φτάνοντας βαθιά ως την ψυχή σου.
Στο σπίτι με τα ζαχαρωτά που ορθώνεται μπροστά σου, μοιάζουν όλα ονειρεμένα! Στολισμένο με λαχταριστές λιχουδιές σε καλεί να ανοίξεις την πόρτα. Να σε πείσει πως θα βρεις θαλπωρή στην απατηλή ζεστασιά του.
Από την καμινάδα του δεν βγαίνει καπνός, βγαίνουν ψεύτικες υποσχέσεις, γίνονται φούσκες και στροβιλίζονται στον αέρα σε έναν χορό αλαζονικό. Ύστερα σκάνε…
Πετάχτηκες τρομαγμένη;
Σε τρόμαξε ο ήχος τους;
Ή μήπως είναι τα όνειρα σου που έσκασαν απότομα;
Άνοιξες την πόρτα;
Πρόσεχε κοριτσάκι…Πρόσεχε την γλύκα του φαίνεσθαι. Κάποιες φορές κρύβει πικρό δηλητήριο που χύνεται σε κάθε πόρο του κορμιού σου.
Φοβάσαι κοριτσάκι;
Έχεις δίκιο να φοβάσαι. Στο σπίτι με τα ζαχαρωτά πάντα πιάνει μια γωνιά η κακιά μάγισσα.
Αλλάζει μορφές, περιμένοντας σε.
Θα φύγεις;
Όχι δεν θα φύγεις.
Είσαι πιο δυνατή από τα ξόρκια της, φτάνει να μην φράξεις το στόμα σου. Φτάνει να ξέρεις πως όλα τα μάγια τα λύνει η αλήθεια και το φως της ψυχής.
Μείνετε συντονισμένοι για περισσότερα κείμενα της Έλενας Καλογεροπούλου στο Facebook