Σήμερα

Κρεμάσαμε την Άνοιξη στο δέντρο του θανάτου

-κόκκινο και λευκό σχοινί- αψηφώντας

Την συνενοχή του ήλιου που κάλπαζε ξεδιάντροπα

πάνω απ’ τ άλικα δάση των ονείρων μας.

 

Σήμερα

Ρίξαμε αμαχητί τα παλτά μας

στην ακάλυπτη πλάτη του Αύριο

αγνοώντας το δριμύ ψύχος του Μέλλοντος

που αθόρυβα ρήμαζε την ανθρώπινη επικράτεια.

 

Σήμερα

Ονειρευτήκαμε- αποκαμωμένοι πια-

πάνω στο μαξιλάρι της ύπαρξής

την χαμένη μας αθωότητα

που ολοένα βούλιαζε μέσα στην άβυσσο

της υποκείμενης νοσηρής Ματαιοδοξίας μας

 

Χθες

Καταλάβαμε πως ο κόσμος απέχει μόλις

δυο μέτρα .

———————————————————————————————————–

Το ποίημα κατέκτησε την 7η θέση στον Διαγωνισμό Ποίησης του I Travel Poetry, U WRITE 1