Φορές πολλές περνούν από μπροστά μου

Πρόσωπα μελανά κι εγώ την πίκρα γλύφω

Γλιστράνε στο λαιμό μου δάκρυα αλμυρά

Τα φαντάζομαι μέσα στις φλέβες

Πως στενάζουν

Ήρθαν εποχές που πιο παράξενα αλλάζουν

Βρήκαν κι εμάς σε στενούς δρόμους

Σε κλειστά δωμάτια με μυαλά πρησμένα

Μας προετοιμάζουν

 

Τώρα η μέρα ξεκαρφώνει το σπαθί της

Με ματωμένο ηλιοβασίλεμα

Κατευθείαν μέσα απ᾽ τα σωθικά μας

Οι Κυριακές τρυπούν τα παράθυρα

Μα ο χρόνος πέφτει και χτυπἀ στα κάγκελα

Γέμισαν οι γειτονίες ήχους μεταλλικούς

 

Μένουν κι αυτοί που ακούν τρομοκρατημένοι

Παγιδευμένοι απ᾽ τις επιθυμίες για τις οποίες

Κάποτε ζούσαν και αναζητούσαν

 

Στις πιο ανήσυχες μέρες

Ας απαντήσουμε μαζί τους

Στην πιο θλιβερή παραμόρφωση

Μαζί ν᾽ αντισταθούμε

 

Και με το κάθε πρωινό

Που ανοίγει τις αυλαίες του

Ας προσπαθήσουμε να σώσουμε

Όσους δακρύζουν