Είναι ιδιαίτερη χαρά μας να σας παρουσιάζουμε τους καρπούς του Master class συγγραφής με τον Κώστα Κρομμύδα, που δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι από όμορφες ιστορίες!

Συγκεκριμένα στο πλαίσιο του μαθήματος οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να αναπτύξουν ελεύθερα μία μικρή ιστορία που να τελειώνει με την αινιγματική φράση: “Κοιτάχτηκαν στα μάτια και εκείνος ακούμπησε το ματωμένο μαχαίρι πάνω στην άμμο”. Στην πορεία, μετά τις συνεδρίες με τον συγγραφέα, οι ιστορίες αυτές εμπλουτίστηκαν και θα μπορείτε να τις βρείτε στην κατηγορία “Λογοτεχνία” του itravelpoetry.com.

Οι εγγραφές στο Master Class συνεχίζονται!

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

Παρακάτω οι ιστορία της Γλυκερίας Λάγκα

Τα βήματα της την οδήγησαν στην αγαπημένη τους ακρογιαλιά. Πίσω της σε απόσταση αναπνοής βρισκόταν εκείνος. Ένιωθε τη βαριά αναπνοή του να μπερδεύεται με τους κελαηδιστούς ήχους των κυμάτων και τα θροΐσματα των δέντρων. Η παραλία ήταν κατάφυτη, ήταν γεμάτη με μικρά και μεγάλα δέντρα, με θάμνους και λουλούδια που βρίσκονταν κατά μήκος της. Η ευωδία τους δημιουργούσε μία αίσθηση εφορίας και ανάτασης ψυχής, για αυτό επέλεξε να περπατήσει προς τα εκεί, αυτό αναζητούσε η ένταση που έκρυβε μέσα της.

Σταμάτησε απότομα το βηματισμό της και χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει του είπε «Δεν αντέχω άλλο Δημήτρη. Αυτό που ζούμε είναι μία τρέλα, δε γίνεται να συνεχίσουμε έτσι».

Το βλέμμα της περιπλανιόταν στο πέλαγος, δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να τον κοιτάξει, ούτε εκείνη δεν ήξερε πια. Ήθελε μόνο να γαληνέψει η ψυχή της και να απαλλαγεί από αυτό το μαρτύριο που ζούσε τόσο καιρό.

«Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα» της είπε εκείνος με ένταση στη φωνή του «είσαι όλη μου η ζωή Μαρία, Μαρία μου».

Ολοκληρώνοντας τη φράση του και με δάκρυα στα μάτια, την πλησίασε και την έπιασε τρυφερά από τους ώμους. Ήταν τόσο κοντά της πλέον που η Μαρία ένιωθε την ανάσα του να καίει το λαιμό της.

«Άσε με» του φώναξε κάνοντας ένα βήμα πιο κοντά στην ακροθαλασσιά «δεν αντέχω πλέον ούτε το άγγιγμα σου».

«Μα Γιατί; Αυτό το γιατί ταλανίζει το μυαλό μου τόσες εβδομάδες. Σε νιώθω να απομακρύνεσαι από μένα και κοντεύω να τρελαθώ».

Σκέφτηκε να κάνει άλλη μία προσπάθεια να την πλησιάσει αλλά το χέρι του έμεινε μετέωρο ελάχιστα εκατοστά πίσω της.

«Για αυτό» του απάντησε και γύρισε απότομα προς το μέρος του.

Ο Δημήτρης έφερε το χέρι του δίπλα στον κορμό του και η ματιά του αναμετρήθηκε με τη δική της, αμέσως μετά είπε «Για ποιο; Πες μου για ποιο;». Η φωνή του ήταν γεμάτη θυμό αλλά και συγκεκαλλυμένο πόνο.

«Δεν κοντεύεις να τρελαθείς, έχεις ήδη τρελαθεί. Οι κρίσεις ζήλιας σου, οι φωνές σου, οι καβγάδες μας. Τελειώσαμε Δημήτρη, τελειώσαμε» του απάντησε ρίχνοντας του ένα βλέμμα που έσταζε αίμα.

Εκείνος αστραπιαία ακούγοντας τα τελευταία της λόγια και με θολωμένο μυαλό από τη ζήλια που τον κυρίευε εδώ και καιρό, έβγαλε ένα μαχαίρι από την τσάντα του και της το κάρφωσε στην κοιλιά λέγοντας της «Σε αγαπώ».

Αμέσως έκανε ένα βήμα πίσω, κοιτάχτηκαν στα μάτια και εκείνος ακούμπησε το ματωμένο μαχαίρι πάνω στην άμμο.

Συντονιστείτε με την Γλυκερία Λάγκα στο Facebook