Είναι ιδιαίτερη χαρά μας να σας παρουσιάζουμε τους καρπούς του Master class συγγραφής με τον Κώστα Κρομμύδα, που δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι από όμορφες ιστορίες!

Συγκεκριμένα στο πλαίσιο του μαθήματος οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να αναπτύξουν ελεύθερα μία μικρή ιστορία που να τελειώνει με την αινιγματική φράση: “Κοιτάχτηκαν στα μάτια και εκείνος ακούμπησε το ματωμένο μαχαίρι πάνω στην άμμο”. Στην πορεία, μετά τις συνεδρίες με τον συγγραφέα, οι ιστορίες αυτές εμπλουτίστηκαν και θα μπορείτε να τις βρείτε στην κατηγορία “Λογοτεχνία” του itravelpoetry.com.

Οι εγγραφές στο Master Class συνεχίζονται!

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

Παρακάτω η ιστορία της Σταματίας Μάστορα

Το κίτρινο φόρεμα της, γινόταν ένα με τη χρυσή άμμο της ερήμου. Η μαύρη χιτζάμπ στόλιζε το βασιλικό κεφάλι της σαν να ήταν κορώνα της. Τα ασημένια κοσμήματα έφτιαχναν μια μελωδία, που ακούγονταν σε όλη την έρημο καθώς τα χέρια της χτυπούσαν απαλά το σκοινί της καμήλας για να προχωρήσει. Τα δάκρυα στα μάτια της, έμοιαζαν με στρογγυλούς καθρέπτες που έψαχναν να βρουν τον αγαπημένο της. Τέσσερις άνδρες με λευκές μακριές ρόμπες και κόκκινα μαντίλια ακολουθούσαν την ηγέτιδα τους στο χρυσό ταξίδι της. Τα πόδια της γκαμήλας βυθίζονταν στο αμμώδες έδαφος και με δυσκολία έβγαιναν ξανά στη καυτή επιφάνεια. Ένα μαύρο σύννεφο άρχισε να καλύπτει τον γαλάζιο ουρανό με μια πνοή ανέμου που περίδινέ την άμμο γύρω από τους πέντε καβαλάρηδες. Η Άγια, τέντωσε τα σχοινιά της δίνοντας σήμα στις καμήλες να σταματήσουν. Μπροστά της λευκή σημαία καρφωμένη στη καρδιά της γης, το μαύρο σύμβολο που ήταν χαραγμένο στο ύφασμα ανέμιζε στον χορό της βροχής που μόλις θα ξεκινούσε. Γνώριζαν πως είχαν φτάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ο Άμπα τώρα μπροστά της γονατισμένος με άλλους τέσσερις μαυροφορεμένους άνδρες. Με σκυμμένο κεφάλι υποκλίνονταν στον ερχομό της βασίλισσας. Εκείνη κατεβαίνοντας από την γκαμήλα της σήκωσε πίσω της ένα φλύαρο αεράκι που κούνησε την αέρινη λευκή του ρόμπα. Η Άγια γονάτισε μπροστά του και με τα χέρια της σήκωσε λίγο από την άμμο και την μύρισε. Εκείνη με την σειρά της γλίστρησε μες τα δάχτυλα της. Κακό σημάδι, το έδαφος έπρεπε να ανήκει στην βασίλισσα και να παγώνει ο χρόνος στο άγγιγμα της. Διστακτικά σήκωσε το κεφάλι της και αντίκρισε το δακρυσμένο πρόσωπο του αγαπημένου της. Η Άγια άπλωσε το χέρι της στα χείλη του Άμπα κι εκείνος με πάθος της απάντησε με αμέτρητα χειροφιλήματα, σαν να της ζητούσε ταπεινή συγχώρεση. Οι λευκοί καβαλάρηδες άρχισαν να βαρούν τα τύμπανα τους και οι μαυροφορεμένοι τα ντιμπρέκια τους. Τώρα η μονομαχία των βασιλιάδων βρισκόταν στο τέλος της. Ο Άμπα κοιτώντας την στα μάτια, μια σταγόνα από τα μάτια του έπεσε πάνω στα δάχτυλα της, τότε ύψωσε το σώμα της και τον φίλησε στο μέτωπο. Πλέον τα δικά της δάκρυα ήταν εκείνα που χάιδευαν τα μάγουλα του, ενώ τα δάχτυλα της είχαν υποχωρήσει πια από το πρόσωπο του και ακουμπούσαν τα ματωμένα χέρια του, που είχαν στοχεύσει την καρδιά της. Η βροχή μόλις ξεκίνησε και ο πόλεμος αμέσως τελείωσε. Για τελευταία φορά οι δυο τους κοιτάχτηκαν στα μάτια και εκείνος ακούμπησε το ματωμένο μαχαίρι πάνω στην άμμο.

Συντονιστείτε με την Σταματία Μάστορα στο Facebook