Είναι ιδιαίτερη χαρά μας να σας παρουσιάζουμε τους καρπούς του Master class συγγραφής με τον Κώστα Κρομμύδα, που δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι από όμορφες ιστορίες!

Συγκεκριμένα στο πλαίσιο του μαθήματος οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να αναπτύξουν ελεύθερα μία μικρή ιστορία που να τελειώνει με την αινιγματική φράση: “Κοιτάχτηκαν στα μάτια και εκείνος ακούμπησε το ματωμένο μαχαίρι πάνω στην άμμο”. Στην πορεία, μετά τις συνεδρίες με τον συγγραφέα, οι ιστορίες αυτές εμπλουτίστηκαν και θα μπορείτε να τις βρείτε στην κατηγορία “Λογοτεχνία” του itravelpoetry.com.

Οι εγγραφές στο Master Class συνεχίζονται!

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

Παρακάτω η ιστορία της Αφροδίτης Μπαρλαμπά

Ο Νίκος δεν θα ξεχνούσε ποτέ την τελευταία συνάντηση που είχε με την Λυδία λίγους μήνες πριν, τότε που διαπίστωσε πως η Λυδία του δεν ήταν καλά, δεν ήταν ευτυχισμένη στον γάμο της με τον Μιχάλη. Η λάμψη είχε χαθεί από το πρόσωπό της, ενώ κάποιες μελανιές που είχε στο σώμα της, τις απέδωσε σε «μικροατυχήματα μιας αδέξιας». Ο Νίκος υποπτεύθηκε πως πίσω από αυτό βρισκόταν ο Μιχάλης, αλλά προσποιήθηκε ότι πίστεψε την δικαιολογία της. Τής έδωσε όμως έναν σιωπηρό όρκο: αν πάθαινε κάτι, θα τον σκότωνε.

Αυτός ο όρκος ήταν που όπλισε το χέρι του εκείνο το πρωινό όταν αποφάσισε να την επισκεφθεί. Ήξερε πως βρισκόταν μέρες στο νησί κι όμως κανένας δεν την είχε δει ακόμα. Φτάνοντας όμως στο σπίτι της, βρήκε την εξώπορτα ελαφρώς ανοιχτή, ενώ από μέσα έφτανε στ’ αφτιά του ένας απροσδιόριστος ήχος. Το θέαμα που αντίκρυσε όταν μπήκε στην κουζίνα, έκανε το αίμα του να παγώσει. Η Λυδία πεσμένη στο πάτωμα και από πάνω της ο Μιχάλης την χτυπούσε με λύσσα.
Μια δυνατή κραυγή βγήκε από το λαρύγγι του και αρπάζοντας ένα μαχαίρι από τον πάγκο, όρμησε πάνω του, γραπώνοντάς τον από το λαιμό. «Νίκο σε παρακαλώ μην το κάνεις! Σε ικετεύω!» φώναξε όσο μπορούσε η Λυδία για να τον σταματήσει, αλλά δεν την άκουσε. Με μια κίνηση, έχωσε το μαχαίρι στο στήθος του Μιχάλη, ο οποίος έπεσε κάτω ουρλιάζοντας από τον πόνο.

Ο Νίκος κοίταξε τον άντρα που κείτονταν πλέον αιμόφυρτος στο πάτωμα προτού στρέψει τη ματιά του πάνω της. Η εικόνα της με τα ξεσκισμένα ρούχα και το χτυπημένο πρόσωπο του τσάκισε την καρδιά. Με αργές κινήσεις και χωρίς να της πει κάτι, της γύρισε την πλάτη και εξαφανίστηκε. Τα βήματά του τον οδήγησαν στην αγαπημένη τους παραλία.

Έμεινε για ώρες καθισμένος στην βρεγμένη άμμο αγνοώντας το τσουχτερό κρύο, ατενίζοντας την θάλασσα με βλέμμα ανταριασμένο. Στο χέρι του εξακολουθούσε να κρατάει σφιχτά το ματωμένο μαχαίρι. Στιγμή δεν σκέφτηκε να απαλλαγεί από αυτό. Δεν έπρεπε να την ακούσει! Όχι, δεν έπρεπε!

Έπρεπε να είχε ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε· να την γλιτώσει από εκείνον. Και ίσως να το κατάφερνε αν…  
«Το ήξερα πως θα σε βρω εδώ», η φωνή της τον έβγαλε από τις σκέψεις του.
«Πώς είναι;» τη ρώτησε με βλοσυρό ύφος.
«Θα ζήσει είπαν οι γιατροί». Η Λυδία γονάτισε μπροστά του.
«Δεν έπρεπε να ζήσει. Έπρεπε να πληρώσει για όσα πέρασες δίπλα του».
«Έκανα καταγγελία Νίκο. Όλα τελείωσαν».
Κοιτάχτηκαν στα μάτια και εκείνος ακούμπησε το ματωμένο μαχαίρι πάνω στην άμμο.

Συντονιστείτε με την Αφροδίτη Μπαρλαμπά στο Facebook