ΑΜΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΥ Ο ΠΑΡΑ
        ΠΟΤΑΜΟΣ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΡΓΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣΤΟΝ ΑΚΑΛΥΠΤΟ ΧΩΡΟ ΜΑΣ

στάσιμα τα νερά

Λιμνάζουν. Ωμές τρώνε τις αλήθειες οι άνθρωποι

Και κουκιά βγαίνουν τα θεοΰφαντα. Μείνε κοντά μου μύρτον του Αρχιλόχου

Είσαι της γης ο γόης και της Αίθρας ο κότινος
Αυτά που γράφω δεν «γίνονται» ούτε «παίζονται». Αλλά
Υπάρχουν στο ους του Διός εάν όχι στ’ αζήτητα
Πένες χθεσινές πτέρυγες κυκλαμινίσκοι του αφελούς βιολέ
Στάχυς θα υπάρχει ακόμη σιτίζοντας τους πληθυσμούς. Αλλ’ ο
Ένας όσο κι αν από μαΐστρο έμπλεος είναι στον ενεστώτα του καιρού λιμώττει

Παίζουν οι ευωδιές τυφλόμυγα και σαστίζει της νύχτας τ’ αλογάκι
Μπρος, ας διαγράφουν οι Αντιγόνες και ας
Αντικατασταθούν δικαίως οι Κρέοντες όλοι
Αδιάκοπα να ευδοκιμεί ο ηδύοσμος ως νους μονογενής. Και οι λοιποί ερρέτωσαν.

ΥΓ. Ας σημειωθεί ότι ακόμη και όσοι πέτυχαν απ’ την
Κακοτυχία να επιστρέψουν δεν χαμογέλασαν ποτέ. Όπως
Δεν χαμογελούν ποτέ τους τα έντομα.                                                      

*

Όπως και να το κάνεις, ένα κομμάτι «πάντοτε» στον άνθρωπο θα υπάρχει.

Ελθεδέτε Κύνθια                           πρόσμερο και αθιβαδίτες του έννερον
υφαλίσκου άλλωστε και τα ένδενδρα καιρός να περιβραχίσουνεκαι ας φιλεί το κύμα και ας ευνοοιωνοεί ο αν άνεμος.                   

Επειδή και της βροχής είναι σκέψη ο νους κι ελάσσονος χρυσού το πολύ πολύτιμο.
Καιρός του μάνια και του λεβαντείν.

Κάθε τόσο μου ξανάρχεται μία σύνθεση από γης ηλιοκαμένη για δύο
μπλε κολπίσκων κι ένα του μάκρους ώχρας ακρωτήριο.

Τράβα μόνος σου ο ίδιος κι όσο πιο δυνατά μπορείς το σχοινί που
ανεβάζει το καλαθάκι σου στα πιο εμπιστευτικά σου Μετέωρα.

Ως κι ο καημός εάν τον ταξιδεύεις χρειάζονται όκια.

Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει.

Που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου.Ω δύσβατη, δύσβατη ζωή, από ποιο σοκάκι γίνεται κανείς να σε περάσει!

Επειδή και η φύσις δίγλωσση μοιάζει να είναι, και με τη λέξη θάνατος πεθαίνουν όλοι, αλλά στα ψέματα.

Ο καλύτερος αγωγός θερμότητας είναι η λύπη.

Γι’ αυτό βλέπεις να
καίνε κάθε μέρα οι καμινάδες, χωρίς να φαίνεται πουθενά καμιά φωτιά.

Των καλογέρων ελάχιστες ελιές κι η αγρυπνία.

Και δύο βυζαντινής τεχνοτροπίας εικόνες που δεν έπρεπε να παραλειφθούν:  

1. Κοίμησις του Γεωργίου Νόελ Γόρδον Μπάυρον, των ευζώνων Αγγέλων προσκυνούντων, εν Μεσολογγίω τη 19η Απριλίου 1824.
    2. Βαϊφόρος με την είσοδο του πρώτου Κυβερνήτου της Ελλάδος κόμητος Ιωάννου Καποδιστρίου, των κωδώνων χαρμοσύνως ηχούντων και κροτουσών των ελλιμενισμένων ναυαρχίδων, εν Ναυπλίω τη 8η Ιανουαρίου 1828.

Ο τρόπος να μετράς σύνολα αστερισμών είναι απαράλλαχτος με τον
τρόπο που μετράς σύνολα λέξεων συν ένα. Αυτό το συν αποτελεί,
όσο μικρούτσικο και αν είναι, ακόμη και δισύλλαβο, τη μόνη μας
υπεροχή απέναντι στον απέραντο όγκο του υλικού κόσμου.

Οι κακοί ποιητές τρέφονται από τα γεγονότα, οι μέτριοι από τα
αισθήματα, και οι καλοί από τη μετατροπή του τίποτε σε κάτι.

Το εκ του μη όντος ον λογαριάζει.

Να πετύχεις μονόλογο σε όλες τις διαλέκτους του τρεχούμενου νερού.

Σαν ποταμός εξ αίματος εξάδελφος του Ευξείνου.

Θα μπορούσε και ο ευγενούς καταγωγής Juan Grís να κυκλοφορεί πό-
τε πότε μ’ ένα φευγάτο του Max Ernst φεγγάρι.

Αν έφτανε ο άνθρωπος να μεταστοιχειώσει την ορθή δίκη σε βερίκο-
κο ακμής, θ’ αρκούσε για να κατεβεί μερικά σκαλοπάτια ο θάνατος.

Κάτι κόκκινο πριν απ’ το αίμα

Μόλις φτασμένο απ’ το παρ’ ολίγον μέλλον.

Τότε βάλλεται, τότ’ επ’ αμβρόταν χθόν’ εραταί
ιών φόβαι, ρόδα τε κόμαισι μείγνυται

ΠΗΓΗ: Μετέωροι αντικατοπτρισμοί