Ξέρεις τι μου έχει λείψει; Η αίσθηση του κενού. Αυτή η ψυχική κατάσταση που αφήνεσαι στο τίποτα. Πιο συγκεκριμένα σου μιλάω για την φάση που ο κόσμος μέσα σου δρα χωρίς να σκέφτεται την επόμενη σου κίνηση. Την κίνηση με την οποία προσπαθείς να καταλήξεις στα ποσοστά που θα ποντάρεις για το επόμενο τυχερό παιχνίδι που ονομάζεται “ζωή”.
Εσένα τι αποζητά εντονότερα απ’όλα η ψυχή σου; Την τυχερή θέση πάνω στην ρουλέτα, το πολυπόθητο τραπουλόχαρτο που θα σου χαρίσει το άθροισμα 21, ή το τίποτα; Ναι, λέγοντας τίποτα εννοώ πραγματικά το τίποτα. Λέγοντας τίποτα εννοώ το να βγεις έξω από το σπίτι με το μικρό παλιό σου αυτοκίνητο, αυτό που υπόσχεσαι κάθε εβδομάδα στον εαυτό σου να το πας για έλεγχο, και να δυναμώσεις στο μέγιστο την ένταση του ήχου με τον ραδιοφωνικό σταθμό που παράτησες, λίγο πριν παρκάρεις, να παίζει. Και μετά να περάσεις από την μικρή gelateria της γειτονιάς σου, αν είναι καλοκαιράκι για 2 μπάλες παγωτό μαστίχας, αλλιώς αν έχει ψύχρα να ζεστάνεις τις παγωμένες σου παλάμες με έναν ζεστό εσπρέσσο από το καφέ απέναντι. Γιατί; Γιατί έχεις το τίποτα να σε οδηγεί. Περίεργο ε, πως τα απλά κρυφά σου θέλω αποκαλύπτονται έχοντας στην διάθεση σου το απόλυτο τίποτα. Βλέπεις ο άνθρωπος έχει την τάση να συνειδητοποιεί τι είναι αυτό που πραγματικά ποθεί η ψυχή του όταν καταλάβει πως δεν έχει τίποτα να χάσει, δεν έχει τίποτα να ρισκάρει, δεν έχει τίποτα να ποντάρει πάνω στην πράσινη τσόχα της καθημερινότητας του. Τελικά ποιος είναι πιο τυχερός, αυτός που ελέγχει το παιχνίδι με τις περισσότερες μάρκες πάνω στο τραπέζι, αυτός που καίγεται με το επόμενο γύρισμα του τραπουλόχαρτου ή αυτός που έχει το τίποτα;