Μετά την επιτυχία του τελευταίου του μυθιστορήματος “Εβόρα”, ο Κώστας Κρομμύδας έχει έτοιμο το επόμενο, πολυαναμενόμενο βιβλίο με τίτλο “Ακάκιε“, το οποίο κυκλοφορεί στις 12 Μαΐου από τις εκδόσεις Διόπτρα!

Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από την συγκλονιστική ζωή του μέγα Ηπειρώτη ευεργέτη, επιχειρηματία Λευτέρη Μαντζίκα, από την αφετηρία του στη Λιγοψά Ιωαννίνων μέχρι την κατάκτηση της απόλυτης επιτυχίας στον χώρο της ελληνικής και ξένης βιομηχανίας. Ακολουθώντας την πορεία της ζωής του ευρηματικού και αεικίνητου Ηπειρώτη, ξετυλίγεται όλη η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, με τις μεγάλες κρίσεις των τελευταίων εκατό χρόνων, η εξέλιξη της ελληνικής επιχειρηματικότητας στην οποία ο Λευτέρης Μαντζίκας πρωτοστάτησε, αλλά βασικότερα αναδεικνύεται η ανυπολόγιστη αξία της προσφοράς και της καλοσύνης! Το “Ακάκιε” είναι ένα βιβλίο που υπόσχεται να σας εμπνεύσει και να αποκαλύψει μέσα από το “success story” του πρωταγωνιστή πως οι φωτεινοί άνθρωποι δε χάνονται ακόμα και στις πιο ερεβώδης εποχές, αρκεί : “να μένεις πάντα Άνθρωπος!”

Βρείτε το βιβλίο εδώ

Λευτέρης Μαντζίκας, Πηγή φωτογραφίας εδώ

Παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο!

«Ξεκίνα για το ταξίδι της ζωής γυμνός, αγνός, απαλλαγμένος από φόβους, με καθαρό το μέτωπο κι όνειρα γεμάτα
χρώμα. Προχώρα, μη διστάσεις και φτάσε όπου μπορείς, ακόμα κι εκεί που τρέμει η ψυχή σου, μα μην ξεχάσεις… Να είσαι πάντα άνθρωπος. Να σπέρνεις ελπίδες και καλοσύνη στο διάβα σου, να απλώνεις το χέρι για να δώσεις, όχι μόνο για να πάρεις. Να είσαι το παράδειγμα που θα φωτίζει πρόσωπα και δεν θα σκοτεινιάζει συνειδήσεις.


»Μείνε ελεύθερος στην ψυχή, αιχμαλώτισε κάθε ιδέα που θα γίνει ένα καλύτερο αύριο, όχι μόνο για σένα, αλλά για τους γύρω σου. Σχεδίασε, οραματίσου, δούλεψε, βάλε τη σκέψη σου να χτίσει μεγαλόπρεπες εικόνες για το μέλλον μα έχε πάντα στην άκρη του μυαλού σου πως πρέπει πρώτος να σκάψεις για να ρίξεις τα θεμέλια.

»Ζήσε, χαμογέλα, μάζεψε στις αποσκευές σου συμβουλές που θα σε κάνουν καλύτερο και λάθη που θα σε διδάξουν. Άνοιξε δρόμους με τις πράξεις σου, γράψε με κεφαλαία γράμματα στις σελίδες που ανοίγονται μπροστά σου κάθε μέρα.
»Χόρεψε τη ζωή κρατώντας πάντα χέρια αγαπημένα και πολέμησέ την ατρόμητος σαν θελήσει να τα βάλει μαζί σου. Κράτα τα μόνα όπλα που χρειάζονται για να την αντιμετωπίσεις, το ήθος και την αξιοπρέπειά σου, το βλέμμα σου πάντα ψηλά να κατακεραυνώνει το άδικο.

»Αγάπα, με όλο σου το είναι, αφήνοντας συναισθήματα να ριζώσουν βαθιά μέσα σου. Γίνε αγκαλιά, παρηγοριά. Άφησε την καρδιά σου να κρατήσει δίπλα της τους εκλεκτούς, εκείνους που επέλεξαν να βαδίζουν πλάι σου, χτίσε σε κάθε χτύπο της απάγκιο για να τους προστατεύσεις.

»Όρμα στα θέλω σου μα πάντα υπολόγιζε τους άλλους. Χωρίς σεβασμό κίβδηλα θα είναι όσα κρατάς στα χέρια σου.
Δημιούργησε, χάραξε ίχνη άσβεστα στο πέρασμα του χρόνου με την ελπίδα να ακολουθήσουν κι άλλοι την πορεία σου.
»Να θυμάσαι πως θα έχεις πολλές ευκαιρίες. Μην αφήσεις καμιά να πάει χαμένη και προπαντός μην αφήσεις τίποτα στην τύχη. Αυτό είναι το μυστικό.
»Άρπαξέ τες, βάλ’ τες στον σάκο με τα όνειρα μα μην ξεχάσεις… Να είσαι πάντα άνθρωπος».


Ολοκληρώνοντας τον λόγο μου κοίταξα τους Ηπειρώτες φοιτητές που είχαν έρθει να με ακούσουν στα γραφεία του συλλόγου που τελούσαν υπό κατασκευή. Έβλεπα τα γεμάτα δίψα πρόσωπά τους και χαιρόμουν γιατί γνώριζα καλά πως τούτα τα παιδιά αποτελούσαν το μέλλον της χώρας μας. Ειδικά τη συγκεκριμένη εποχή, που βρισκόμασταν υπό το καθεστώς δικτατορίας, ήταν σημαντικό να βλέπεις τους νέους να μη συμβιβάζονται και, απ’ όσα έφταναν στ’ αυτιά μου, ετοίμαζαν πολλές κινητοποιήσεις.