Αγαπημένη,
η αγάπη μένει
κάπου κοντά στην πορτοκαλία
που φυτέψαμε στην αυλή σου
για να μη νιώθεις μόνη τα πρωινά.

Αγαπημένη,
η αγάπη μένει -για πάντα –
στη μέρα που μου’φερες
ένα ποτήρι νερό
χωρίς να πεις τίποτα.

Αγαπημένη,
η αγάπη μένει
στη νύχτα
που ξάγρυπνη κοιτούσες
αν αναπνέω.

Αγαπημένη,
η αγάπη μένει
σ’ένα σπιτάκι
χτισμένο ανάμεσα
στις χαρακιές της παλάμης σου.

Και μη φοβάσαι,
όπου και να πας,
μαζί σου θα την έχεις.

Ακόμα κι όταν
μαραθεί η πορτοκαλιά,
ακόμα κι όταν
χυθεί το νερό,
ακόμα κι όταν
κοπεί η ανάσα,
εσύ να την ψάχνεις
μέσα στην παλάμη σου.

Αγαπημένη
η αγάπη-μόνο- μένει