Ευτυχία. Μία λέξη τόσο μικρή, μα με τόσο μεγάλη σημασία. Πολλοί άνθρωποι περνάνε ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους ψάχνοντας να την βρούν. Άλλοι την βρίσκουν και άλλοι όχι. Όχι τόσο εύκολα. Αλλά τελικά τι είναι ευτυχία και πώς την βρίσκουμε;

Η ευτυχία είναι συναίσθημα, είναι όταν οι σκέψεις και τα λόγια βρίσκονται σε αρμονία. Ενολίγις, το να είμαστε ο εαυτός μας. Ο δρόμος προς εκείνη είναι πιο απλός από ότι φανταζόμαστε. Συνήθως το σφάλμα των ανθρώπων είναι, ότι ψάχνουν την ευτυχία τους μέσα από κάποιο άλλο άτομο. Ενώ στην πραγματικότητα ξεκινά από εμάς, από το μέσα μας. Ο καθένας μας ξεκινά το ταξίδι της ευτυχίας μόνο αν την επιλέξει. Μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός μπορεί να μας κάνει χαρούμενος. Η ευτύχια μας δεν θα έπρεπε να είναι στα χέρια των άλλων, παρά μόνο στα δικά μας.

Επιλέγοντας να αγαπάμε τον εαυτό μας και να μην επηρεαζόμαστε απο εξωτερικούς παράγοντες, αρχίζουμε να χτίζουμε την ευημερία του ψυχικού μας κόσμου. Επιλέγοντας να αφαιρουμέ από τη ζώη μας, βλαβερές σκέψεις και ανθρώπους η καθημερινότητα μας είναι πολύ πιο εύκολη. Οι βλαβεροί άνθρωποι είναι σαν ένα δηλητήριο που τυφλώνει τις ανάγκες μας. Μόλις σταματήσει η χορήγηση αυτού του ναρκωτικού, αρχίζουμε και βλέπουμε την αλήθεια και δεν ζούμε με ψευδεσθήσεις. Έχοντας ένα περιβάλλον ήρεμο μπορούμε να εξελιχθούμε και να ανθίσουμε. Θέλοντας να ευτυχίσει κανείς δεν μπορεί να το πετύχει αν ζει στις μίζερες σκοτεινές σκέψεις του. Η έστιαση και το φορτίο των λέξεων που χρησιμοποιούμε ειναι άμεσος παράγοντας στον τρόπο επεξεργασίας και βιώματος των γεγονότων.

 Επιπλέον αν εστίαζουμε στα υλικά που δεν έχουμε δεν πρόκειται να χάρουμε τα είδη υπάρχοντα. Γιατί η ευτυχία κρύβεται στις μικρές στιγμές. Η γαλήνη και η σιγουρία της ψυχής, η λύτρωση και η απελευθέρωση, η αγάπη όταν μοιράζεται, ένα γέλιο. Ένα χαδι. Ο άνθρωπος δεν εκτιμά τα υλικά που έχει, θεωρώντας τα δεδόμενα. Έτσι πάει στον επόμενο στόχο του. Χωρίς να σκεφτεί, ότι ίσως χαθεί αύριο, αυτό που έχει είδη. Χάνοντας την ευκαιρία να το ευχαριστηθεί.

Εκτιμώντας τα δώρα της ζωής που έχουμε, και το σημαντικότερο από όλα το γεγονός ότι είμαστε εδώ και μπορούμε να αποφασίσουμε και να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας αν δεν μας οδηγεί σε ενα υγιές μοτίβο, είναι δώρο. Αν όλοι εστιάζαμε στα θετικά που έχουμε και τα εκτιμούσαμε παραπάνω πριν διεκδικήσουμε τα επιπλέον όλοι θα είμασταν λίγο πιο ευχαριστημένοι.

Όμως αν δεν αποβάλλουμε τον «σύνδρομο της γειτονιάς» και δεν περπατήσουμε την ζωή όπως θέλουμε δεν θα μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα που μας ευχαριστούν. Βλέπουμε, ότι όλοι, αν όχι οι περισσότεροι από εμάς, είναι επιρεασμένοι από κοινωνικά στερεότυπα. Ξεχνώντας πως τα στερεότυπα αυτά μας περιορίζουν και μας τρέφουν για ακόμη μία φορά με δηλητήριο. Όπως το λουλούδι με ονομασία το αστέρι της βιθλέμ, εξαιτίας των εκκρίσεων που παράγει, μπορεί να τυφλώσει το θύμα του. Έτσι λειτουργούν και οι στερεοτυπικοί κανόνες. Τυφλώνουν το άτομο με κοινωνικά πρέπει. Χωρίς να αναρωτηθούμε, ότι ευτύχια δεν είναι η καταπίεση του εαυτού μας. Βάζοντας την «ευτύχια» σε κουτάκια και με συνεχούς φραγμούς δεν μπορούν τα όνειρα να πετάξουν. Οφείλουμε στον εαυτό μας, να μας απελευθερώσουμε από τα δεσμά μίας ραγισμένης κοινωνίας και να αποφασίσουμε ποίοι θέλουμε να είμαστε.

 Η χαρά της ψύχης μας, αφού βρούμε και είμαστε ο εαυτός μας, ειναι μία λύτρωση. Μία λύτρωση που μόνο θετικα μπορεί να φέρει. Το πόσο καλά είμαστε με το μέσα μας επηρεάζει τις σχέσεις μας με τους γύρω μας… Διότι κάμια σχέση δεν θα λειτουργήσει αν δεν βρούμε τον εαυτό μας, τον απελευθερώσουμε και τον αφήσουμε να ζήσει χωρίς περιορισμούς. Καθώς, ξέροντας τι συμπεριφορά μας αξίζει, καθε λιγότερη θεμιτή, μας γλιτώνει από καταστάσεις που δεν αξίζουν την ενέργειά μας.

Η ζώη δεν εχει περιορίσμους παραμόνο αν εμείς της βάλουμε. Οφείλουμε πρώτα να αγκαλιάσουμε τις ανάγκες και τον εαυτό μας και ύστερα με τους κατάλληλους ανθρώπους θα μπορούμε να μοιραστούμε την χαρά και την αγάπη μας.

Ελευθερία Μαμούρα.