Ανεβήκαμε ψηλά, πολύ ψηλά, σχεδόν στην άκρη της και στήσαμε την βάση μας στην Αιδηψό, ένα παραγνωρισμένο μέρος στα βορειοδυτικά της. Ένα μέρος, πασίγνωστο για τα ιαματικά λουτρά, με χάρες όμως σχεδόν κρυφές για το ευρύ κοινό. Ένα μέρος,  ιδανικό για εκείνους που θέλουν να βρουν την ησυχία τους και να χαλαρώσουν, με γειτονιές και σπίτια που θα σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι στο χωριό, αλλά και με έναν τεράστιο παραλιακό δρόμο γεμάτο μαγαζιά που θα σε κάνουν να νιώσεις ότι είσαι σε μια μεγάλη πόλη.

Οι γειτονιές κρύβουν ταβέρνες και φούρνους με εξαιρετικό σπιτικό φαγητό, ψητά και γλέντια παραδοσιακά κάτω απ’ τα πλατάνια. Με ανθρώπους ζεστούς και ενωμένους μια παρέα και γλυκό ραβανί με πετιμέζι να σου τρέχουν τα σάλια. Η πόλη απ’ την άλλη με όμορφα εστιατόρια, καφετέριες και μπαρ, με μουσική να ακούγεται μέχρι το πρωί. Με πλανόδιους πωλητές κατά μήκος του δρόμου και καρότσια γεμάτα σύκα, παστέλια και γλυκά του κουταλιού. Με αυτοσχέδια λούνα πάρκ, με μιλιούνια κόσμο να πηγαινοέρχεται πάνω-κάτω και καθόλου αυτοκίνητα. Με τον κεντρικό δρόμο να καταλήγει σε ένα μικρό λιμανάκι με θέα το πιο καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα που έχεις δει ποτέ.

Παραλία Αιδηψού

Από εκεί, λοιπόν, αποφασίσαμε πως θα ξεκινήσουμε το ταξίδι μας και κάθε μέρα θα ανακαλύπτουμε και από μία διαφορετική παραλία.

Η πρώτη μας εξόρμηση ήταν στο κοντινό στην Αιδηψό χωριό Ροβιές, ένα χωριό γραφικό και ήσυχο με έναν κατάφυτο στα πλατάνια παραλιακό δρόμο. Η παραλία έχει μέρη οργανωμένα και μέρη ανοργάνωτα, για όλα τα γούστα και τις προτιμήσεις. Έχει ψιλό χαλικάκι και πεντακάθαρα νερά, ενώ πολύ κοντά στο χωριό βρίσκεται και το οργανωμένο κάμπινγκ της περιοχής.

Η δεύτερη παραλία ήταν αρκετά πιο μακριά, αφού αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τα φημισμένα Λιχαδονήσια. Η παραλία είναι προσβάσιμη μόνο με σκάφος, που κάνει διαδρομές από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα. Η διαδρομή με το σκάφος περιλαμβάνει ένα μικρό tour στην περιοχή και πληροφορίες, αλλά και μία στάση για να παρακολουθήσεις μια οικογένεια από φώκιες που ζουν στα ανοιχτά. Τα Λιχαδονήσια αποτελούν ένα μικρό σύμπλεγμα από κολπίσκους, σαν μικρά νησάκια. Το μεγαλύτερο από αυτά διαθέτει ξαπλώστρες και ένα μικρό μαγαζί για σνακ και καφέδες. Τα νερά είναι καταγάλανα, η άμμος χρυσή και ροζ ανά τόπους, αλλά το πιο περίεργο από όλα είναι ότι τα νερά είναι εξαιρετικά ρηχά και σχετικά ζεστά. Ιδανικά για όλους εκείνους που δεν βουτάνε στην θάλασσα ούτε τον Αύγουστο. Η περιοχή είναι ένας μικρός παράδεισος, να θυμάσαι όμως ότι πρέπει να πας σχετικά νωρίς αφού οι διαδρομές σταματούν κοντά στην δύση του ηλίου.

Επόμενη στην σειρά ήταν η παραλία στο Πευκί, αυτήν την φορά εντελώς βόρεια και όχι πλέον βορειοδυτικά της Εύβοιας. Η περιοχή γεμάτη με πεύκα, η παραλία με σκούρα μπλε νερά και οι πέτρες ψιλές και άσπρες. Η θάλασσα λόγω του ανοιχτού πελάγους ήταν περισσότερο κρύα, με αέρηδες και κύματα. Το σκηνικό ολότελα διαφορετικό από τις Σευχέλες της Εύβοιας (τα Λιχαδονήσια), περισσότερο άγριο και πιο κοντινό στις παραλίες των κυκλαδίτικων νησιών.

Η τελευταία στάση μας ήταν στο ταξίδι της επιστροφής. Ήταν η απομονωμένη και σχετικά ανοργάνωτη παραλία στη Δάφνη Ευβοίας, καμιά ώρα έξω από την Χαλκίδα, κατάφυτη επίσης και με τιρκουάζ διάφανα νερά. Για να φτάσεις στην παραλία χρειάζεται να περπατήσεις μια μικρή απόσταση, ωστόσο η θέα αλλά και τα δροσερά νερά της θα σε ανταμείψουν, το ίδιο και η διαδρομή για να φτάσεις εκεί, ανάμεσα στα μικρά χωριά και τους ελαιώνες. Εγκαταλείποντας την Εύβοια δεν ξεχάσαμε να κάνουμε μια στάση και στην Νέα Αρτάκη και να απολαύσουμε ολόφρεσκους ψαρομεζέδες και ούζο στις παραθαλάσσιες ταβέρνες, ενώ προλάβαμε να ξεκλέψουμε κι ένα τελευταίο ηλιοβασίλεμα πριν την οριστική επιστροφή.

Δάφνη Ευβοίας

Μη ξεχνάς, πως η Εύβοια έχει κάτι το διαφορετικό να προσφέρει σε κάθε γωνιά της. Οι επιλογές για εκδρομές είναι ανεξάντλητες και αποτελεί ιδανική επιλογή για μία κοντινή απόδραση. Κλείσε τα μάτια σου και άσε το ένστικτό σου να σε οδηγήσει σε όσα περισσότερα ηλιοβασιλέματα μπορείς να προλάβεις.

Δέσποινα Γεώργα