Με αφορμή τα γενέθλια του Μorrissey χθες 22 Μαΐου, δεν μπορούμε να παρά να ανατρέξουμε σε όλα εκείνα τα τραγούδια που ακούμε ξανά και ξανά, τραγουδήσαμε και τραγουδάμε ακόμα δυνατά στο δωμάτιο μας, βάζοντας τον στίχο σε πρώτη προχειρότητα, και ίσως θα πω ως μεγάλη φαν, ίσως, όπως δεν κάναμε ποτέ με κανέναν άλλο καλλιτέχνη.

Η μαγεία στους στίχους του Morrissey, σαφώς βέβαια και με την μουσική που τους πλαισιώνει, σε κάνει να νιώθεις στον υπέρτατο βαθμό, τον ασπρόμαυρο ρομαντισμό που υπάρχει διάχυτος κυριολεκτικά παντού∙ στον έρωτα, τα ζώα, σε ανθρώπους ιδιαίτερους, σε τραγούδια που σε έκαναν να κλάψεις ή να γελάσεις, στον πόνο και την γλυκόπικρη αίσθηση του, στον θάνατο∙ που είναι ανέγγιχτος.  

Ως αδέξιος έφηβος, ήταν ένα μοναχικό αγόρι, παθιασμένο με την μουσική, τις ταινίες και τα βιβλία.  Οι αγαπημένοι του συγγραφείς, ο Oscar Wilde και ο John Keats. Σαν άπληστος αναγνώστης, που τίποτα δεν του ήταν αρκετό, δημοσίευσε έργα για τον James Dean και την αγαπημένη του glam rock μπάντα New York Dolls. Στο πέρασμα των χρόνων ο Steven Patrick Morrissey έγινε εικονίδιο της βρετανικής μουσικής σκηνής δίπλα στον κιθαρίστα Johnny Marr, και ηγέτης του θρυλικού και νοσταλγικού συγκροτήματος: The Smiths. Πάνω από όλα όμως κατάφερε να γίνει σύμβολο της μελαγχολίας και της λυρικής ποίησης.

Στους στίχους των τραγουδιών του συναντάμε συχνά τον ποιητικό του ίστρο, ενώ η αδυναμία του στον Οscar Wilde είναι ιδιαίτερα εμφανής. Η επιρροή του από τον Ιρλανδό συγγραφέα με το ρομαντικό ύφος, προήλθε από μικρή ηλικία, καθώς ο ίδιος διαβάζοντας έργα του, ήθελε ολοένα και περισσότερο να του μοιάσει, δηλώνοντας συχνά σε συνεντεύξεις του, την αγάπη του για την λογοτεχνία , την ποίηση, και τον θαυμασμό του απέναντι στην συναρπαστική ζωή του συγγραφέα και την απέραντη λογοτεχνική του γονιμότητα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, ο κόσμος της Βρετανίας και όχι μόνο ενηλικιώθηκε ακούγοντας τα τραγούδια των Smiths, ενώ πολλοί ήταν και οι fans που στη συνέχεια ακολούθησαν τη solo καριέρα του Morrissey.  Ο κόσμος του Moz , όπως και είναι το παρατσούκλι του, είναι σίγουρα γοητευτικός. Η ρομαντική απογοήτευση με έναν ιδανικό συνδυασμό λέξεων βρετανικής προφοράς, και οι οσκαρικές επιρροές του, ηχούν μέχρι και σήμερα στα αυτιά μας, σαν ότι πιο αληθινό και κατανοητό έχουμε ακούσει και σίγουρα βιώσει.

Οι στιγμές που ο Oscar Wilde λειτούργησε σαν influencer για τον Morrissey τόσο στην μουσική του πορεία αλλά και τον τρόπο ζωής του, είναι άλλοτε αρκετά φανερές και άλλοτε βρίσκονται διακριτικά ” κρυμμένες” για να μας υπενθυμίσουν την ιδιαίτερη αγάπη του γι’ αυτόν.

Στο τραγούδι Rubber Ring, οι στίχοι που συναντάμε κατά το τέλος του ‘’ is that clever’’ και “ everybody’s clever nowadays’’, ταίριαξαν στη ροή του Morrissey, μετά το άκουσμα μιας ηχογράφησης του θεατρικού έργου ‘’ Wilde’s “The Importance Of Being Earnest”.

‘’The Boy With The Thorn In His Side’’ , κομμάτι των Smiths, που βρέθηκε στο νούμερο 23 των UK charts, μιλάει προφανέστατα για ένα αγόρι και φήμες λένε πως το αγόρι με το αγκάθι στο πλευρό του, ήταν εμπνευσμένο από την ιστορία του Oscar Wilde, The Nightingale And The Rose, στο οποίο ένα πουλί θυσιάζει τη ζωή του για να δώσει σε έναν νεαρό άνδρα ένα τριαντάφυλλο για να ξυπνήσει την αγαπημένη του : «Το αγκάθι πρέπει να τρυπήσει η καρδιά σου και το αίμα σου πρέπει να ρέει μέσα στις φλέβες μου για να γίνεις δική μου ».

Το τραγούδι των Smiths “Cemetry Gates” εμφανίζει τον στίχο “Οι Keats and Yeats είναι στο πλευρό σας / αλλά χάνετε επειδή ο Wilde είναι δικός μου”. Ο τραγουδιστής κάπου εδώ είχε παραδεχτεί ήδη την εμμονή του με τον θάνατο και τη γοητεία που έβρισκε σε τραγικές φιγούρες, όπως ο James Dean, ο οποίος πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε ηλικία 24 ετών, αλλά και τον αγαπημένο του Oscar Wilde, ο οποίος φυλακίστηκε για την ομοφυλοφιλία του και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη φυλακή, άρρωστος και πεινασμένος. Ο Morrissey, έρχεται αρκετά κοντά του με τον δικό του μοναδικό τρόπο αφού και εκείνος πέρασε τα εφηβικά του χρόνια κλειδωμένος στην κρεβατοκάμαρά του στο Νότιο Μάντσεστερ, βιώνοντας τα βάσανα του Oscar ,σαν να ήταν δικά του.

Ένα πορτρέτο του Oscar Wilde του 1882 εμφανίζεται στα video clip για το ” I Started Something I Couldn’t Finish ‘’ και ” Stop Me If You Think You’ve Heard This One Before “, και τώρα ξέρουμε ακριβώς τον λόγο!

Σε μια συνέντευξη του, το 1988 που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Cadogan, όπου και συνελήφθη ο Oscar Wilde, ο Morrissey είπε: «Είμαι σχεδόν αρκετά άφωνος αυτή την στιγμή , γιατί βρίσκομαι σε ένα πολύ ιστορικό μέρος και προφανώς σημαίνει πολλά για μένα… να καθόμαστε εδώ κοιτάζοντας την τηλεόραση του Όσκαρ και βλέποντας το ίδιο το βίντεο που παρακολούθησε ο Oscar το ”The Leather Boys.”

Σε μια άλλη του συνέντευξη για λογαριασμό του περιοδικού NME το 1988, ο Morrissey είπε για τον Oscar Wilde : «Ανεξάρτητα από το πώς έγραψε και πώς έζησε με τη δημόσια έννοια, η ιδιωτική του ζωή ήταν εξίσου εκπληκτική. Και αυτή είναι η τελική κρίση όλων των καλλιτεχνών. Έχω διαβάσει σχεδόν τα πάντα (από εκείνον και γύρω από εκείνον) και έχω μια τεράστια συλλογή πρώτων εκδόσεων, η μια εκ των αυτών από την Ellen Terry, μια παλιά γκόμενα του Oscar … Αν και ήταν ο πιο έξυπνος άνθρωπος απλοποίησε τα πάντα. Ως εκ τούτου, οποιοσδήποτε μπορούσε να διαβάσει τον Oscar και να τον καταλάβει. Δεν ήταν τόσο περίπλοκος, ήταν απλά αληθινός. »

Ο Morrissey για την εμφάνιση του στο Top Of The Pops, επέλεξε να στολίσει το πουκάμισό του με μια κονκάρδα του Oscar Wilde, ερμηνεύοντας με επιτυχία το “The Last Of The Famous International Playboys”.

Ο “άκυρος φίλος” που αναφέρεται στο “At Amber” του Morrissey  είναι πολύ πιθανό να προήλθε από το “The Importance Of Being Earnest” του Wilde, το οποίο χαρακτηρίζει σαν “άκυρο φίλο” τον κ.Bunbury.

Το ξεχασμένο έργο του Wilde “The Duchess Of Padua” αφορά μια συνωμοσία θανάτου για έναν προδοτικό θείο, κάτι που μπορεί να έχει εμπνεύσει τον Morrissey όταν ονόμασε το άλμπουμ του “Kill Uncle”.

Ο στίχος “είμαι πάρα πολύ ερωτευμένος” σε συνεχή επανάληψη από το “Glamorous Glue” του Morrissey βρίσκονται επίσης στο “The Picture Of Dorian Gray” του Wilde.

Τέλος, συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε πως ο δικός μας Moz δημιούργησε το δικό του πορτραίτο (Dorian Grey) και έζησε ως πρωταγωνιστής του δικού του δράματος, σε έναν καμβά με χρώματα τόσο φρέσκα όσο και παλιά.

Λεμονιά Καψάλη