Ευχαριστούμε την αναγνώστριά μας Κωνσταντίνα Δαρατσιανού που μοιράστηκε το κείμενό της.

Κι όταν φύγεις για ταξίδια
μακρινά
σε μια θάλασσα
γαλάζια,
ήρεμα
κράτα τα νερά
κρατώντας δύο πέταλα
στην χούφτα σου
σαν εκείνα που κρατούσες
στης καρδιάς σου
την φωλιά.

Σε έναν βράχο δυο
φωνές,
δύο σειρήνες γνώριμες,
τα χείλη σου βαστάνε
μα όταν την άγκυρά σου
βυθίσεις στα νερά,
τη ρώμη σου
θα δουν εκεί να
αίρεται
κι εκείνες σιωπηλά
θα αρχίσουν να πονάνε.

Όταν ο Ποσειδώνας
στον δρόμο σου βρεθεί
τις πύλες σου
να αφήσεις
ανοιχτές
τη ναυμαχία στη ζωή σου
ν’ αρχινήσει
κι ύστερα γαλήνια να φύγει,
αφού θα μοιάζεις
σαν πεταλούδα που πετά
ψηλά από τα πέλαγα.