Άνθρωπε μη με ξεχνάς!
Επειδή γεννήθηκα σαυτό τον τόπο,
αντί να φυτεύω ένα όμορφο λουλούδι, μεγαλώνω μέσα στα χαλάσματα,
αντί να γιορτάζω τα γενέθλιά μου, πενθώ φίλους κι αδερφούς,
αντί να κάνω όνειρα για το αύριο,
προσεύχομαι για τους δικούς μου
στον παράδεισο.

Άνθρωπε μη με ξεχνάς!
Επειδή γεννήθηκα σαυτό τον τόπο
αντί να δέχομαι αγάπη, υπομένω το μίσος τους
αντί να πηγαίνω στο σχολείο, κρύβομαι κάτω από τη γη και ακούω τον ήχο του θανάτου,
αντί να τραγουδώ ανέμελα,
θρηνώντας περπατώ στους ερήμους δρόμους.

Άνθρωπε μη με ξεχνάς!
Επειδή γεννήθηκα σαυτό τον τόπο
δεν είμαι ο εχθρός σου, παρά ένα αθώο παιδί που αργοπεθαίνει χωρίς φωνή,
σε μια νεκρή πατρίδα.

Άνθρωπε μη με ξεχάσεις!
Κάποτε οι ψυχές μας θα βρεθούν σε έναν άλλο τόπο,
όπου δεν θα έχει σημασία πού γεννήθηκες
και σε ποιο Θεό πιστεύεις
παρά θα με κοιτάξεις στα μάτια και θα είμαστε ίσοι.