Η κοπέλα πίσω από το Φωτιά Μου του Μίλτου Πασχαλίδη
Δανειζόμενη μία φράση του Μίλτου (σαν σωστή stalker που σέβεται τον εαυτό της!) προσυπογράφω ότι “Τα τραγούδια είναι σφαίρες αδέσποτες. Ποτέ δεν ξέρεις από πού σου ‘ρθαν και που θα σε πετύχουν.”. Φαντάζομαι, ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει -κάποιες φορές!- και με την έμπνευση που εμφανίζεται στον εκάστοτε δημιουργό και τον σπρώχνει να γράψει ή να συνθέσει ένα τραγούδι. Στην προκειμένη περίπτωση, η έμπνευση για το τραγούδι και η δημιουργία του, προέκυψαν στο “μπαμ!”.
Ο Μίλτος εξιστόρησε κάποτε με τον δικό του τρόπο το πως γράφτηκε το συγκεκριμένο τραγούδι. Ήταν Φεβρουάριος του 1997, μετά από μια παράστασή του στο «Τσάι στη Σαχάρα», όταν ένας φίλος του πειρακτικά του λέει το εξής: «Καλή η τέχνη, δεν λέω,πάμε τώρα να σου δείξω πως γλεντάει η νεολαία.»
«Μισοθυμωμένος, μισοπερίεργος αποδέχομαι την πρόκληση του φίλου μου. Με οδηγεί σε ένα κλαμπ με εκκωφαντική μουσική, όπου διάφοροι ξελιγωμένοι παίρνουν μάτι τα κορίτσια που ανεβαίνουν στα τραπέζια και χορεύουν τα ποπ σκυλάδικα σουξέ της εποχής. Ο φίλος μου δείχνει να περνάει καλά και εγώ δεν καταλαβαίνω το γιατί. Ξαφνικά, από το πουθενά, ο DJ βάζει το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Το πλήθος ξενερώνει, τα κορίτσια κατεβαίνουν από τα τραπέζια εκτός από ένα. Ένα κορίτσι με μακριά μαύρα μαλλιά χορεύει την Ευδοκία. Η άτιμη χορεύει λεβέντικα, αντρίκια, σπάνιο να δεις γυναίκα να χορεύει καλά ζεϊμπέκικο, έμεινα να τη χαζεύω. Γι’ αυτό το κορίτσι που δεν το γνωρίζω και που ποτέ δεν το ξαναείδα, έφτιαξα το ίδιο βράδυ το «Φωτιά μου». Σπανίως αγαπώ τραγούδια μου. Ετούτο το αγαπώ σαν να το ‘χει γράψει άλλος. Στην ηχογράφηση δεν μπορούσα να το τραγουδήσω. Είχα τόση αγωνία να βγει καλό που όλο κάτι μου έφταιγε και δεν ήξερα τι. Βγαίνω σκασμένος από το δωμάτιο της ηχογράφησης και πέφτω πάνω στον Γιάννη Πάριο, ο οποίος έγραφε στο διπλανό στούντιο. Μου κόπηκαν τα γόνατα. Λέω, από μέσα μου, μπράβο μεγάλε, όχι μόνο το είπες χάλια, αλλά σε άκουγε και ο Πάριος να το λες χάλια. Πρώτη φορά τον έβλεπα τον άνθρωπο και αμφιβάλλω αν θυμάται και ο ίδιος το περιστατικό. Μου λέει ωραίο τραγούδι, δικό σου είναι; Δικό μου αλλά δεν το λέω καλά. Καλά το λες, απλά άσε τις φιοριτούρες πες το ίσια και θα σου βγει. Με χαιρέτησε ευγενικά, μου ευχήθηκε καλή επιτυχία κι έφυγε. Μπήκα το είπα ίσια και μου βγήκε».
Το Φωτιά Μου, είναι ένα τραγούδι που με ενθουσιάζει από την πρώτη του νότα. Ωστόσο, οι στίχοι του δεύτερου κουπλέ, μου καρφώθηκαν σαν αδέσποτες σφαίρες σε νου, ψυχή και σώμα ένα καλοκαίρι και, έκτοτε, συμπληρώνει τη χρυσή τριάδα των πιο αγαπημένων μου τραγουδιών από τη δισκογραφία του Μίλτου. Βεβαίως πρόκειται για ένα εκπληκτικό κομμάτι στο σύνολό του, το οποίο έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα. Είναι γεγονός ότι στις συναυλίες, στο άκουσμα της εισαγωγής του “Φωτιά μου” το κοινό ξαφνικά τηρεί μια συνωμοτική, ευλαβική ησυχία, ενώ με τη φράση “Με χάδια τρομαγμένα” μεταμορφώνεται σε τέλεια συγχρονισμένη χορωδία!
“Θα πω ένα τραγούδι, σήκω να το χορέψεις!”
Καλή αντάμωση, σε κάποια συναυλία!
Στίχοι:
Με χάδια τρομαγμένα,
με διψασμένα χάδια
του νου μου τα σκοτάδια
απόψε ντύνομαι
Λευκό πανί υψώνω
και πάω όπου με πάει
αυτό που με σκορπάει,
σου παραδίνομαι
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δώσ’ μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δώσ’ μου
και γίνε του κόσμου
το πέρας
Μονάχη μες τους ξένους
και μες τους φίλους μόνη
να ‘ξερα τι σε σώνει
στον πόνο στη χαρά
Γυαλί που δεν ραγίζει
θα ‘βρισκα να σου τάξω
Πες μου πως να πετάξω
με δανεικά φτερά
Της φυλακής μου πόρτα
εσύ και αντικλείδι
και γω μικρό στολίδι
στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι
σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις
για πάντα πριν χαθώ
Πηγές: ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ Μίλτος, “Αγύριστο Κεφάλι, ο Άλκης Αλκαίος που γνώρισα”
Ιωάννα Πανούτσου
