“Πορτραίτο”: Γνωρίζουμε το ποίημα που κατέκτησε την τρίτη θέση του U WRITE 2 και την δημιουργό του

Ο Δεύτερος Πανελλήνιος Διαγωνισμός ποίησης U WRITE 2, έφτασε στο τέλος του, και είναι ώρα να γνωρίσουμε την νικητήρια τριάδα! Σήμερα λοιπόν δημοσιοποιείται το ποίημα που κατέκτησε την τρίτη θέση, ενώ γνωρίζουμε καλύτερα την δημιουργό του Αγγέλικα Πράπα!

Βιογραφικό σημείωμα

Γεννήθηκα άνοιξη στην Αυστρία από Αυστριακή μητέρα και Έλληνα πατέρα. Για αυτό είχα την ιδιαιτερότητα από την κούνια μου ακόμα, με δυό κόσμους να συγκατοικώ , σε δυό γλώσσες να μιλώ και να σκέφτομαι, πολλές πραγματικότητες να ζω. Οι δυό μου κόσμοι συμπορεύθηκαν άλλοτε αρμονικά, άλλοτε με συγκρούσεις, πάντα όμως με πάθος. Αφού ολοκλήρωσα σπουδές Γερμανικής Φιλολογίας, ακολούθως Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών στο Α.Π.Θ καθώς και ψυχολογίας στη Hamburger Akademie, εργάστηκα ως συγγραφέας διδακτικών βιβλίων και βιβλίων σχετικά με την μητρότητα και ως εικαστικός συμμετέχοντας σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και οργανώνοντας εικαστικές δράσεις.

Πιο πολύ απ´ όλα με χαρακτηρίζει, πιστεύω η περιέργεια και η όρεξη να ανακαλύπτω και να μαθαίνω. Ο πιο μεγάλος μου φόβος είναι πως δε θα προλάβω στη ζωή αυτή να μάθω όλα αυτά τα μαγικά πράγματα που βρίσκονται εκεί έξω και που περιμένουν να τα ανακαλύψω. Γι ´αυτό:

Αναζητώ εμμονικά γνώσεις, μέρη, μουσικές, βιβλία, σκέψεις, εικόνες, ανθρώπους, αισθήματα. Στους ανθρώπους με ενδιαφέρει το μικρό ευάλωτο κομμάτι τους, το τρυφερό τους κέντρο. Μαθαίνω (συχνά δύσκολα) να πορεύομαι με το φως και τα σκοτάδια μου και να αποδέχομαι στα ίσα και τα δυό. Χαίρομαι, απολαμβάνω, ψάχνω, βλέπω, αναζητώ, αγαπώ-πολύ! Παθιάζομαι, ζω συχνά μέσα στο μυαλό μου παράλληλες ζωές, αποσύρομαι, ζηλεύω, αγωνιώ, ενθουσιάζομαι-πολύ! Βαριέμαι εύκολα, τσαπατσουλιάζω, φοβάμαι, αγχώνομαι, μελαγχολώ. Φροντίζω, υπερβάλλω, τολμώ, αναβάλλω. Πειθαρχώ και υπακούω, αντιδρώ, εξαφανίζομαι, διαλύομαι, ανασυντάσσομαι-εύκολα. Εν κατακλείδι -Αναζητώ και Πορεύομαι .

Διαβάστε το ποίημα!

Πορτραίτο

Να σταθώ στο πρόσωπο σου επιθυμώ,
να διαβάσω
ό,τι εσύ δε βλέπεις.
Ώρα πολλή.
Μέχρι οι μύς να μαλακώσουν,
οι συσπάσεις να χαθούν.

Να βρω τη σκιά που ενώνει
παρειές και χείλη,
την υγρασία στην κοίτη του ματιού.

Με μια γραμμή να εγκλωβίσω
όση προσδοκία έχει μείνει
ανάμεσα σε δύο βλέμματα.
Να δω βαθειά.Επιθυμώ.
Εκεί που κρύβεις
αυτά που θα ́θελες να δω.

-Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με την ποίηση; Πότε θυμάστε τον εαυτό σας να σκαρώνει τα πρώτα του στιχάκια;
Η ποίηση υπήρχε ανέκαθεν στη ζωή μου. Η λιτότητα της διήγησης και όλος ο κόσμος που μπορείς να χτίσεις ανάμεσα στις σιωπές και σε όσα κρύβονται ανάμεσα στις λέξεις είναι ο τόπος που με μάγευε από παιδί. Προτιμούσα τα παραμύθια σε στιχάκια απ ́ότι σε πλήρη ανάπτυξη . Χαιρόμουν ακόμα και με τα στιχάκια πίσω από τα μικρά ημερολόγια που κολλούσαν οι μεγάλοι στον τοίχο.Από την εφηβεία και μετά έγινα παθιασμένη και συστηματική αναγνώστρια, αλλά άργησα πολύ να γράψω η ίδια, γιατί μου φαινόταν ανίερο να προσεγγίσω κάτι που είχα τόσο ψηλά.

-Πείτε μας δύο λόγια για το ποιήμά σας που διακρίθηκε. Από πού εμπνευστήκατε, πότε το γράψατε κτλ.

Έχω σπουδάσει γερμανική φιλολογία και ακολούθως πήγα στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Α.Π.Θ.Εδώ και δεκαπέντε χρόνια εργάζομαι αποκλειστικά σα ζωγράφος .Στον τελευταίο κύκλο δουλειάς αβίαστα και αυθόρμητα άρχισα να γράφω .Έτσι προέκυψε μία ενότητα ποιημάτων .Τα “περί ζωγραφικής”. Από αυτήν τη σειρά ποιημάτων είναι το ποίημα “Πορτραίτο”. Είναι όσα υπάρχουν στο μυαλό και την καρδιά μου όταν δουλεύω πάνω σε ένα πορτραίτο ή όταν βλέπω κάποιο πρόσωπο που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον.

-“Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.” γράφει ο Γιώργης Παυλόπουλος στα Αντικλείδια του. Εσείς τι είδατε περνώντας από αυτή την πόρτα;

Είδα τις ψυχές των πραγμάτων, τον ιδανικό κόσμο του Πλάτωνα. Είναι ο τρόπος να καταλαβαίνω πιο πολύ και τώρα πια και ο τρόπος να εκφράζω πιο πολύ όσα υπάρχουν εντός μου. Είδα επίσης πως μπορείς να ζωγραφίσεις με τις λέξεις.

-Ποια ήταν το πρώτο ποίημα που διαβάσατε και σας έκανε “αναγνώστρια” ποίησης;
Η πρώτη συλλογή ποιημάτων που θεωρώ ότι με έκανε συνειδητή αναγνώστρια ποίησης ήταν στην εφηβεία μου το “Μονόγραμμα” του Ελύτη. Οι λέξεις του ήταν ένα μαγικό ραβδί , που σε έκαναν να μυρίζεις το καλοκαιρινό απόγευμα μέσα από τα κλειστά παντζούρια, να είσαι εσύ αυτός που νιώθει τη λατρεία για “το μικρό της πόδι μες τα αχανή σεντόνια.”

-Πώς πήρατε την απόφαση να δηλώσετε συμμετοχή στον Διαγωνισμό U WRITE 2;

Είχε έρθει η στιγμή στο χρόνο για να επιχειρήσω αυτήν την επικοινωνία. Από τη ζωγραφική γνωρίζω ήδη καλά, ότι κάθε δημιουργία χρειάζεται και το έτερον ήμισυ – τον θεατή/αναγνώστη του για να επιτευχθεί η μαγική εκείνη στιγμή όπου δυό συναισθήματα συναντιούνται στο χώρο απουσία των σωμάτων που τα φέρουν.

-Καθώς λεγόμαστε “I Travel Poetry”, θέλουμε να μοιραστείτε μαζί μας τον αγαπημένο σας
προορισμό και ένα αγαπημένο σας ποίημα.

Οι πολλοί μου εαυτοί έχουν πολλούς αγαπημένους προορισμούς. Ο γύρος της Σικελίας μέσα από σκονισμένα μεσαιωνικά χωριά και τον ζεστό αέρα να μυρίζει λεμονιές και περγαμόντο. Η Αγγλία με το υγρό της βελούδινο γκρίζο , την πληθώρα εικόνων και εμπειριών και την αβίαστη ανοχή του διαφορετικού. Η Ιαπωνία ,μια χώρα σε αρμονικό κομψό στροβιλισμό. Το Πήλιο, η Νέα Υόρκη , το Κίτσμπουελ και άλλα και άλλα.

Το ποίημα που θα ήθελα να μοιραστώ είναι της Γερτρούδης Σταιν
“Sacred Emily” 1913
Rose is a rose is a rose is a rose

Συνέντευξη/ επιμέλεια: Χριστίνα Γιαβάσογλου

INFO!