Οι νέοι αποστρέφονται ολοένα και περισσότερο την αναγνωστική διαδικασία στην σημερινή εποχή. Για πολλούς από αυτούς τούτο αποτελεί ταυτόσημη δουλική έννοια με την αξιολόγηση στο γίγνεσθαι του κοινωνικοπολιτισμικού κεφαλαίου. Η κοινωνική στροφή « homo sapiens » σε υπερδύναμο ον με απώτερο σκοπό την κατάκτηση της γνώσης από φαουστική επιλογή κι’ όχι από έρωτα προς αυτήν οδηγεί τον δυτικό πολιτισμό από την πρώιμη ακμή σε παρακμή και τον διαφωτισμό σε άδοξο ενταφιασμό, δεδομένου ότι ο άνθρωπος αποστασιοποιείται από την αρχέγονη φύση του που εν υπάρχει στον «λόγο» .
Ο λόγος, ουσιαστικό δεύτερης κλήσης, μια λέξη ταυτόσημη με την έννοια της σκέψης στην ιστοριογραφία των ανθρωπίνων πολιτισμών. Μια λέξη τόσο απλή αλλά σύνθετή μαζί , διαχωριστική ως προ άλογο και έλλογο ,ως προς τον άνθρωπο και το ζώο .
Για αυτό, μη με ρωτάς, άνθρωπέ ,γιατί ζώ με τα λεξικά και τα και τα συγγράμματα παρά πόδας . Αν σε κάτι οφείλει την ύπαρξη του ο σημερινός άνθρωπος είναι οι απολλώνιοι άνθρωποι του παρελθόντος, που παρά την δουλική τους σχέση με την γνώση και βιβλία, δεν μισήσαν ταύτην την διαδικασία, της ανάγνωσης, της αποστήθισής και της γραφής, αλλά την υιοθέτησαν ως ένα κτήμα εσαεί του πεπαιδευμένου ανθρώπου.
Μα ο πεπαιδευμένος άνθρωπος δεν μπορεί να ζει με ψευδαισθήσεις. Ως εκ τούτου αναζητά την σκοτεινή αλήθεια του πέρα από κάθε κόμμα, τελεία και γραμματισμό, βυθίζοντας το υπερεγώ στα άδυτα του ανθρωπισμού και μισανθρωπισμού . Μεταστρέφοντας με αυτό τον τρόπο το συναισθηματικό του αναλφαβητισμό σε θέαση προς το άριστο αγαθό.
Μα αλήθεια, πως μπορεί ο Απολλώνιος άνθρωπός να συμφιλιωθεί με τούτες τις στείρες αλήθειες όταν η θεώρηση του δεν μπορεί παρά μονάχα να στηριχθεί από την μαθηματική συνάρτησή του δαρβινισμού;
Συνάρτηση, η οποία πάρα την ρηξικέλευθη αλήθειά της ορίζει τον άνθρωπό ως ανυπόδητο ζώο στην φύση και υπέρμαχο τις εξουσίας σε σχέση με τον αδύναμο .
Ως εκ τούτου, άνθρωπέ, δεν δύναται να θεαθούμε τον εαυτό μας πέρα από φυάν του , γιατί η καταγωγή ειν’ αυτή που θα διαχωρίζει και θα διαχωρίζει τον ευγενή από τον πένη τόσο στην κοινωνία τότε αλλά και του σήμερα.
Και αν όλοι μας μισήσαμε την παροχή αυτής της στείρας διανοητικής στα σχολικά μας χρόνια, η επιφανειακή αυτή διαδικασία ορισμένους από εμάς μας οδήγησε στην εκ αυτού «περιαγωγή», πριν όμως αυτή η εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στον συμπεριφορισμό και τον δημοκρατισμό εγείρει τον θυμό του ανθρώπου καταστρέφοντας κάθε τι παλιό στο όνομα του νέου ,πράττοντάς με αυτόν τον τρόπο την οργή σε δημόσιο κίνδυνο για την παιδεία την παιδεία.
Ο πεπαιδευμένος άνθρωπος θα πρέπει να ορίσει το δικό του πεπραγμένο «εγώ» εναγκαλιζόμενος τα χνάρια των προπατόρων και θυμούμενος πως : Οι άνθρωποι εν΄ υπάρχουν πέρα από κάθε δαιμόνια αδικία και δικαιοσύνη ,παρά την ροπή τους για θάνατο ,στερεότυπα και διαχωρισμό τους από τους άλλους.
Οταν αντίκρισε και ο Ciel Phantomhive σκοτεινό του εαυτό
«Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από το ίδιο δύσμορφο υλικό ,γεννημένοι να αδικούμε και αδικούμαστε , με την ιδιά όμως ανάγκη να προσπαθούμε να θεαθούμε πέρα από τον φράχτη » .
Με όμοιο τρόπο λοιπόν πρέπει να είναι διαμορφωμένη η παιδεία μας με κέντρο τον άνθρωπο, με απώτερο στόχο την υπερπήδηση των φραγμών και την αναγέννηση του .

« Δρακοί υπάρχουν παντού όπως και απομυθοποίηση τούς»

Ασημίνα Ρουβάκη-Aπόφοιτη παιδαγωγικού τμήματος νηπιαγωγών Ιωαννίνων
MΕd Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση Πανεπιστήμιου Λευκωσίας