Παραλίγο, θα ζούσαμε – Άννα Τσίγκανου
Από απόσταση.
Από άποψη.
Από φόβο.
Από πίεση.
Όλα βολικά και βολεμένα.
Όλα άχρωμα και αποχρωματισμένα.
Όλα απλοϊκά και υπεραπλουστευμένα.
Χωρίς κόπο.
Χωρίς ανάσα.
Χωρίς σεβασμό.
Χωρίς επαφή.
Όλα βιαστικά και βεβιασμένα.
Όλα τέλεια και αποτελειωμένα.
Όλα γυμνά και απογυμνωμένα.
Όλα θορυβώδη και θορυβημένα.
Με δισταγμό.
Με πόνο.
Με άγχος.
Με θυμό.
Όλα όμορφα και παραμορφωμένα.
Όλα επιτήδεια και επιτηδευμένα.
Όλα ήσυχα και εφησυχασμένα.
Κατά κανόνα.
Κατά συνήθεια.
Κατά παραγγελία.
Κατά κοινή ομολογία.
Όλα συμβατά και συμβιβασμένα.
Όλα υπολογίσιμα και προϋπολογισμένα.
Όλα έρημα και ρημαγμένα.
Όλα σιωπηρά και παρασιωπησμένα.
Κατ΄ευφημισμόν υπάρχουμε.
Με βεβαιότητα πεθαίνουμε.
Χωρίς σκοπό πηγαίνουμε.
Από επιλογή ξεχάσαμε να ζούμε.
Ποίημα της Άννας Τσίγκανου
