Η Μαρία Φώσκολου μας συστήθηκε μέσα από το πρώτο της βιβλίο «Πόσο αντέχει μια καρδιά» από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή, ενώ σήμερα κυκλοφορεί το δεύτερο μυθιστόρημά της «Δυο ζωές ένα παζλ» από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα…

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα προάστια του Πειραιά, ενώ τώρα ζει με την οικογένεια της στους πρόποδες της Πάρνηθας. Λατρεύει την Αθήνα και δεν την αλλάζει για καμία πόλη του κόσμου.

Από πολύ μικρή είχε καλλιτεχνική φύση και μεταξύ άλλων είχε ανακαλύψει και το συγγραφικό της ταλέντο. Από τα εφηβικά της χρόνια έγραφε στίχους και μικρά δοκίμια. Το μικρόβιο της συγγραφής ενός μυθιστορήματος την επισκέφθηκε ως ενήλικη πια και τότε γεννήθηκε το πρώτο της έργο, καθώς και μερικά ανέκδοτα παιδικά παραμύθια.

Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής από σημαντικούς δασκάλους της Ελλάδας καθώς και αρθρογραφεί σε γνωστά blog, site και εφημερίδες, ενώ ασχολείται παράλληλα με τη συγγραφή μυθιστορημάτων.

Το πρώτο της έργο με τίτλο «Πόσο αντέχει μια καρδιά» κυκλοφόρησε από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή τον Σεπτέμβριο 2020. Το «Δυο ζωές ένα παζλ» είναι το δεύτερο της βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη συγγραφέα, επισκεφθείτε τις σελίδες της: Facebook , Instagram

Συνέντευξη: Χριστίνα Γιαβάσογλου

-Μαρία, σ’ ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο και την διάθεση. Είχα προσωπικά την χαρά να σε γνωρίσω μέσα από το σεμινάριο συγγραφής με τον Κώστα Κρομμύδα, αλλά θέλω να γυρίσουμε λίγο τον χρόνο πίσω, να μας πεις πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την συγγραφή; Και πότε μπήκε για τα καλά στην ζωή σου;

Καλησπέρα κι από εμένα. Ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό το βήμα που μου δίνεις, και χαίρομαι πολύ συνεργάστηκα μαζί σας, παρακολουθώντας αυτό το υπέροχο master class του Κώστα Κρομμύδα!

Η αλήθεια είναι πως έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που κράτησα για πρώτη φορά το μολύβι και άρχισα να γράφω. Ήταν κάπου στην εφηβεία μου, όταν ξεκίνησα δειλά δειλά να κρατώ ημερολόγιο, αργότερα πέρασα στα λευκώματα της εποχής ενώ στη συνέχεια άρχισα να γράφω μικρά κείμενα, σαν δοκίμια. Έφτιαχνα μικρές ιστορίες ενώ αγαπούσα ιδιαίτερα το να γράφω στίχους. Έχω τετράδια με ολόκληρα τραγούδια που παραμένουν ακόμη στην αφάνεια.

Η συγγραφή μυθιστορήματος με επισκέφθηκε ως ενήλικη πια, όταν αποφάσισα ότι θέλω να το κάνω. Είχε έρθει η ώρα! Φυσικά δεν έγραφα με σκοπό την έκδοση… Αυτό έγινε κατά τύχη θα έλεγα!

-Είσαι μια από τις συγγραφείς που κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα. Πόσο δύσκολη ήταν η αρχή της ενασχόλησής σου και η διαδικασία εξεύρεσης ενός εκδοτικού οίκου που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σου;

Θα έλεγα πως είμαι από τις τυχερές, μιας και δεν δυσκολεύτηκα καθόλου! Όταν έστειλα το «Πόσο αντέχει μια καρδιά» σε μερικούς εκδοτικούς οίκους, δεν πίστευα ότι θα έρθει η μέρα που θα εκδοθεί. Ήταν μετά την πρώτη καραντίνα του 2020, όταν άκουσα μια συνέντευξη μιας συγγραφέως που μιλούσε για τα πρώτα της βήματα. Τότε είπα στον εαυτό μου «γιατί όχι;» και αφού δεν είχα να χάσω κάτι, το έστειλα. Ύστερα από λίγες ημέρες έγινε αποδεκτό και θυμάμαι ακόμη εκείνο το τηλεφώνημα! Νομίζω ότι είχα να χαρώ τόσο, από τότε που έγινα μητέρα!

-Πώς καταφέρνεις να ισορροπείς την οικογενειακή ζωή, την εργασία σου και μέσα σε αυτό να εντάσσεις και την συγγραφή;

Όλα όσα αναφέρεις είναι ένα δύσκολο σύμπλεγμα, ειδικά αν σκεφτείς πως εγώ έχω και δίδυμα αγόρια! Πίστεψε με, είναι πολύ διαφορετικό το να έχεις απλά δύο παιδιά, από το να έχεις δίδυμα.

Για καλή μου τύχη έχω έναν υπέροχο σύζυγο που είναι δίπλα μου και με στηρίζει αφάνταστα σε ότι κι αν κάνω. Έτσι και με την συγγραφή, μετά από δική του πίεση άρχισε το ταξίδι της έκδοσης. Για χρόνια μου έλεγε «όλα αυτά που κρατάς κρυμμένα γιατί δεν τα στέλνεις σε κάποιον εκδοτικό;»

Έτσι δίχως την βοήθεια του, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τα συνδυάσω όλα. Εκείνος πιστεύω πως είναι το μαγικό κλειδί της υπόθεσης.

-Μίλησέ μας για το νέο σου βιβλίο «Δύο ζωές ένα παζλ». Πώς και πότε το εμπνεύστηκες;

Η αρχική ιδέα ήρθε γύρω στο 2015 όταν άκουσα για την ζωή μιας γυναίκας. Φυσικά αυτό ήταν απλά το έναυσμα για να αρχίσει να πλάθεται στο μυαλό μου η ιστορία. Το «Δύο ζωές ένα παζλ» δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή της και βασίζεται καθαρά στη μυθοπλασία. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε αυτή η ιστορία στο κεφάλι μου και πέρσι το καλοκαίρι αποφάσισα να την αφήσω να ξεχυθεί και στο χαρτί. Εκεί πήρε άλλες διαστάσεις, και έγινε αυτό το βιβλίο που με πολύ χαρά κρατάω σήμερα στα χέρια μου!

Βρείτε το βιβλίο εδώ

-Στην πλοκή της ιστορίας παίζει σημαντικό ρόλο ένας μεγάλος έρωτας, αλλά και τα παιχνίδια της… μοίρας. Πιστεύεις ότι σε κάποια θέματα είμαστε δέσμιοι της τύχης μας; Και αν ναι, έχουμε την δύναμη να την αλλάξουμε, κατευθύνοντάς την αλλού;

Πιστεύω ότι μέχρι έναν βαθμό η ζωή μας καθορίζεται από το τι είναι γραμμένο του καθενός, που λέμε. Όμως εμείς παίζουμε το παιχνίδι, στο δικό μας γήπεδο, και νομίζω πως ανάλογα με τις αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε, εξελίσσεται και το παιχνίδι.

-Στο βιβλίο πολλά γεγονότα διαδραματίζονται σε έναν τόπο με το αινιγματικό όνομα «Ευρύβια». Θέλεις να μας πεις πως επέλεξες αυτό το όνομα και πώς το συνδέεις με την πορεία ζωής των ηρώων σου;

Η Ευρύβια ήταν αρχαία ελληνική θεότητα. Ήταν μια πολύ βίαιη θεά, εξού και το όνομά της που δηλώνει την ευρέα, την πολύ βία. Η καρδιά της ήταν σκληρή από ατσάλι.

Σε έναν τόπο λοιπόν, που τα μάτια βλέπουν, τα αυτιά ακούν, μα τα στόματα μένουν σφραγισμένα… εκεί που συμβαίνουν τόσα που κανένα μυαλό δεν θέλει να τα αποδεχτεί, τι όνομα να δώσεις; Δεν θα μπορούσα να ονομάσω αυτό το χωριό Ηλιαχτίδα. Δεν του ταιριάζει. Και το κακό είναι πως όσα συνέβησαν στην Ευρύβια, συμβαίνουν έξω από τη μυθοπλασία… συμβαίνουν καθημερινά δίπλα μας!

-Στο βιβλίο γίνεται λόγος για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με την οποία έρχονται αντιμέτωποι οι ήρωές σου. Θεωρείς πως η νοοτροπία «τα εν οίκω μη εν δήμω» είναι εκείνη που καλλιεργεί τέτοια περιστατικά; Διαβλέπεις πως με τα χρόνια το φαινόμενο αυτό περιορίζεται ή απλά «κρύβεται» καλύτερα;

Μάλλον κρύβεται καλύτερα… Η ιστορία μου ξεκινά να διαδραματίζεται το 1962. Σήμερα πια, στο 2021 και ενώ πολύ θα το ήθελα, αυτό το βιβλί0 να κατατάσσεται στα βιβλία με γεγονότα μιας άλλης εποχής, δυστυχώς όχι μόνο δεν είναι έτσι αλλά καθίσταται άκρως επίκαιρο! Νομίζω πως αν δεν δουλέψουμε μια μαγική λέξη, την ενσυναίσθηση, δεν θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε εύκολα αυτό το φαινόμενο που διαιωνίζεται.

-Πολλοί συγγραφείς δηλώνουν ότι δυσκολεύονται πολύ να «αποχωριστούν» τους ήρωές τους. Εσύ πώς το βλέπεις; Έχεις αφήσει την Παναγιώτα και τον Λουκά να χαράξουν τον δρόμο τους ή ακόμα νιώθεις συναισθηματικά «εμπλεγμένη» μαζί τους;

Αυτό το ένιωσα μονάχα την πρώτη φορά, όταν στο πρώτο μου μυθιστόρημα αποχωρίστηκα την ηρωίδα μου. Ίσως να έφταιξε και το γεγονός πως η συγγραφή εκείνου του βιβλίου διήρκησε χρόνια, με αποτέλεσμα να δεθώ μαζί της. Τώρα πια όχι… όταν μπει η λέξη τέλος, είναι ΤΕΛΟΣ. Εσείς κρατάτε στα χέρια σας την Παναγιώτα και τον Λουκά, εγώ όμως κρατώ κάποια νέα πρόσωπα πια…

-Το καλοκαίρι θα έλεγε κανείς πως είναι «η περίοδος του μυθιστορήματος», μιας και μας παρέχει την άνεση του χρόνου να διαβάσουμε εκείνες τις ντάνες των βιβλίων που τον χειμώνα δεν προλαβαίνουμε! Εσένα ποια μυθιστορήματα θα σε συντροφεύσουν φέτος το καλοκαίρι; Τι μας προτείνεις;

Καταρχήν εγώ δεν είμαι από αυτούς που διαβάζουν μόνο το καλοκαίρι. Διαβάζω όλο το χρόνο, σχεδόν καθημερινά. Στην τσάντα μου πάντα υπάρχει ένα βιβλίο για ώρα ανάγκης, μιας και ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να τύχεις σε αναμονή! Επίσης, σαν μαμά, όλο και κάποιον περιμένω έξω από κάποιο μάθημα… Και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να περάσει κανείς την ώρα του;

Λοιπόν… τι θα διαβάσω φέτος… Τις προάλλες μέτρησα στη βιβλιοθήκη μου τριάντα δύο αδιάβαστα βιβλία, και τώρα που θα πάω στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης θέλω να πάρω μερικά ακόμη… Ποιο θέλεις να σου πρωτοπώ λοιπόν; Το μόνο σίγουρο είναι πως μεταξύ άλλων, έχω συλλέξει μερικά του αγαπημένου μας Κώστα Κρομμύδα, που τα αφήνω για τις διακοπές.

-Σε λίγες ημέρες, 10 και 11 Ιουλίου, θα σε βρούμε στο Φεστιβάλ βιβλίου στην Θεσσαλονίκη με τα δύο σου συγγραφικά «παιδιά». Πώς αισθάνεσαι που θα βρεθείς σ’ αυτή την καλοκαιρινή όαση βιβλίων;

Ομολογώ ότι το περιμένω πως και πως! Βλέπεις λόγω της καραντίνας, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο, έκλεισαν τα πάντα! Συνεπώς δεν με γνώρισε ο κόσμος, δεν μπορέσαμε να έρθουμε κοντά. Τώρα λοιπόν είναι μια καλή ευκαιρία να αποκαταστήσουμε κάποια πράγματα.

Έτσι λοιπόν, το Σάββατο στις 10 Ιουλίου από τις 20:30 μέχρι τις 21:30 θα βρίσκομαι στο περίπτερο 1 και 2 των Εκδόσεων Πηγή, με το βιβλίο μου «Πόσο αντέχει μια καρδιά;» και την Κυριακή 11 Ιουλίου από τις 20:00 μέχρι τις 22:00 θα σας περιμένω στο περίπτερο 11 των Εκδόσεων Υδροπλάνο με το «Δύο ζωές ένα παζλ».

-Σ’ ευχαριστούμε πολύ! Καλό καλοκαίρι!

Κι εγώ ευχαριστώ! Καλό καλοκαίρι και καλά αναγνωστικά ταξίδια!

Διαβάστε επίσης:

“Το ματωμένο μαχαίρι, της Μαρίας Φώσκολου”

Σεμινάριο Συγγραφής με τον Κώστα Κρομμύδα