Μια λέξη σαν αυτή της αγάπης μπορεί να έχει μία τόσο απλή ερμηνεία αλλά εν δράση στην πραγματικότητα να μην μπορούμε να την εκφράσουμε σωστά. ~Η αγάπη είναι η ελευθερία που μας δεσμεύει~ Την αληθινή αγάπη όμως πιο εύκολα τη βιώνεις παρά την ορίζεις. Και κάπως έτσι ξέρουμε ότι είναι αγάπη. Όταν αγαπάμε σημαίνει αποδεχόμαστε και όχι ανεχόμαστε. Στηρίζουμε και όχι κατεδαφίζουμε. Πόσο μάλλον δεν σκοτώνεις κάποιον, κάποια ή κάτι που αγαπάς. Δεν τιμωρείς. Όταν δημιουργούνται διαστρεβλωμένα πρότυπα αγάπης εκεί γεννιέται η τοξική “αγάπη”.

Η αληθινή αγάπη σου ανοίγει τα μάτια. Μπορεί να μην είναι σαν τα παραμύθια άνετη. Όμως, είναι σαν τον ήλιο και τη βροχή που είναι απαραίτητα για την θρέψη των λουλουδιών για να μεγαλώσουν. Χρειάζεται το φως για την φωτοσύνθεση και την τροφή του. Όμως και την βροχή του για να το δυναμώσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει το λουλούδι αυτό χωρίς αυτόν τον συνδυασμό.

Η Αγάπη είναι ένα αρχέγονο συναίσθημα που είναι απαραίτητο για την ζωντανή επιβίωσή μας. Αγάπη είναι η βαθιά σύνδεση με ένα πρόσωπο. Αγαπώ τον εαυτό μου. Αγαπώ το σκυλάκι μου. Αγαπάω τις φίλες και τον/την σύντροφο μου. Αλλά αγαπάς και κάθε δημιούργημα σου. Μήπως τελικά Αγάπη είναι η ενέργεια που έχεις διαθέσει για την δημιουργία ενός δεσμού ή αντικειμένου ? Εξ’ ου και ο συναισθηματικός δεσμός που έχουμε με κάποια πολύτιμα αντικείμενα. Είναι η αφοσίωση της ενέργειάς μας για να το φτιάξουμε. Δεν είναι να αναρωτιέσαι το γιατί μερικοί άνθρωποι, δεν τα έχουν καλά με τον εαυτό τους, ή με τους γύρω τους αν δεν έχουν επενδύσει ενέργεια για να δημιουργήσουν τον δεσμό αυτό.

Αν δούμε όμως την σκοτεινή πλευρά της ιστορίας από τότε που ο έρωτας εμφανίστηκε στη ζωή των ανθρώπων εμφανίστηκε και η αφετηρία για το έγκλημα εις βάρος του έρωτα. Πόσες φορές πέφτουμε πάνω σε άτομα ή αυτά σε εμάς και μας μαθαίνουν τι δεν είναι αγάπη? Σίγουρα δεν είναι μια και δυο. Αν τις μετρήσουμε ξεπερνάνε τον πιθανό συνδυασμό αριθμών. Όταν πιέζουμε κρίνουμε, επικρίνουμε και διακρίνουμε σίγουρα δεν είναι μέσα στο φάσμα της αγάπης.

Είναι εκεί, όπου με ένα κουμπί η αγάπη γίνεται μίσος αλλά το βαφτίζουμε αγάπη. Ε κάπως έτσι αρχίζει η διαστρέβλωση.

Ακόμα και στο θέατρο πολλά έργα έχουν κύριο άξονα την αγάπη και όμως αυτή μετατρέπεται σε μίσος και ζήλεια και καταλήγει σε φόνο -Μόνο αγάπη δεν το λες- Ο William Shakespeare ο καλλιτέχνης που διατύπωσε τα άγνωστα για τότε συναισθήματα ανθρώπων μέσα από την τέχνη του θεάτρου μας έδειξε πως μέσα σε μια στιγμή η ζήλεια και η εκδίκηση τυφλώνουν τον άνθρωπο.

Τις τελευταίες δεκαετίες έχει παρατηρηθεί η τρομακτική αύξηση εγκλημάτων κυρίως εις βάρος γυναικών. Το εξωτερικό μάτι βλέπει μια τέλεια δομημένη σχέση. Τόσο τέλεια που είναι βιτρίνα.

Τι σημαίνει εγκλημα πάθους;

Όταν ένας άνθρωπος έχει ενώσει την ζωή του και την ζει μέσα από ένα άλλο άτομο και φτάνει στο σημείο να αφαιρεί το δικαίωμα της ζωής αυτού του ατόμου η αγάπη έχει αφαιρεθεί και αντικαταστάθηκε με μίσος πόνο και εκδίκηση.

Τελικά κατά πόσο η αγάπη σκοτώνει ?

Η αληθινή αγάπη δεν σκοτώνει, σε ανασταίνει. Σου πνέει ζωή. Δεν στην στερεί ούτε στην αφαιρεί. Δεν σε καταστρέφει. Όταν φτάνουμε στο σημείο να υπάρχουν καταγεγραμμένες ανθρωποκτονίες και κυρίως οι αυξήσεις γυναικοκτονιών κι όμως υπάρχει η φράση -μα την αγαπούσε-, τότε καταλαβαίνουμε πως δεν διαπράχθηκε μόνο ένα έγκλημα αλλά μαζί και η κοινωνία σκοτώθηκε. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το πάθος μιας σχέσης περιέχει μόνο εκδίκηση και πόνο. Είναι το δηλητήριο που σκοτώνει εσένα και το άτομο που νόμιζες πως αγαπάς.

Η αγάπη είναι το αντίδοτο μιας κακοποιητικής κουλτούρας. Όταν αγαπάμε μπορούμε να σκοτώσουμε τον φόβο και τις διακρίσεις. Η αγάπη μπορεί να σκοτώσει- την έχθρα- όχι έναν άνθρωπο.