Beyond the Sea, το τραγούδι της θάλασσας

Με πολλή βεβαιότητα, αν έπρεπε να διαλέξω το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι του καλοκαιριού αυτό θα ήταν το Beyond the Sea. Και αντίστροφα, το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι ακούγοντας και μόνο την εισαγωγή είναι βαθύ μπλε, γλάροι και το animated λιμάνι του Sidney. Έτσι κάπως ξαναέσμιξα με την αγαπημένη παιδική ανάμνηση, όταν είδα το trailer του Ψάχνοντας την Ντόρι πριν κάτι χρόνια. Γεμάτη νοσταλγία για τον Νέμο και ενθουσιασμένη που επιτέλους ένας τίτλος ταυτίστηκε με τις οικείες νότες, έψαξα αμέσως να ακούσω το αυθεντικό τραγούδι.

Η μελωδία ανήκει στον γαλλόφωνο τραγουδοποιό Charles Trenet, ο οποίος έγραψε το La Mer (« Η Θάλασσα») το 1946. Όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, η μουσική του ήρθε μια μέρα που ταξίδευε με τρένο, περνώντας μπροστά από μια λιμνοθάλασσα στην νότια Γαλλία, ενώ τους στίχους τους είχε ήδη πάνω κάτω σκαρφιστεί στα 16 του χρόνια. Και ενώ οι στίχοι του Trenet αναφέρονται στη θάλασσα με περιγραφική διάθεση, ο Jack Lawrence αλλάζει το κλίμα λίγο αργότερα γράφοντας νέους αγγλόφωνους στίχους πάνω στην ίδια μουσική, με τίτλο Beyond the Sea.

Το τραγούδι αποκτά ρομαντικό περιεχόμενο, με έναν άνθρωπο που έχει σαλπάρει, να κοιτάει πέρα τον ορίζοντα του νερού, γνωρίζοντας ότι το αγαπημένο πρόσωπό του κάπου σε κάποια παραλία τον περιμένει να γυρίσει.

Somewhere beyond the sea
Somewhere waiting for me
My lover stands on golden sands
And watches the ships that go sailin’

Ονειρεύεται πώς θα επιστρέψει στην αγκαλιά του σύντομα και θα είναι ευτυχισμένοι.

I know beyond a doubt
My heart will lead me there soon

We’ll meet beyond the shore
We’ll kiss just as before
Happy we’ll be beyond the sea
And never again I’ll go sailing

Η μουσική εύθυμη και ενθουσιώδης, με εξιτάρει απευθείας και μου υποβάλει αυτήν την ονειροπόλα ερωτευμένη διάθεση, με διάφορα ζωντανά χρώματα –αν και κυρίως μπλε. Είναι το σίγουρο τραγούδι για να μου φτιάξει τη διάθεση. Από την άλλη, αν τυχόν ταυτιστώ με την απόσταση και την οδύνη των δύο ερωτευμένων που τους χωρίζει η θάλασσα, μπορεί να βρεθώ σε δύσκολα συναισθηματικά μονοπάτια.

Σε κάθε περίπτωση, το τραγούδι έγινε μεγάλο hit, με πιο γνωστή εκτέλεση το single του Bobby Darin, το 1959. Αμερικανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός, ο Bobby Darin ασχολούνταν κυρίως με τζαζ, ποπ και ροκ εν ρολ ρεπερτόριο. Έμεινε γνωστός για τις διασκευές πολλών τραγουδιών της εποχής του και για τη ζωντάνια του στις παραστάσεις του. Ενδιαφέρον μάλιστα μου είχε προξενήσει η πληροφορία ότι είχε από μικρός διαγνωστεί με καρδιολογικά προβλήματα και ενώ δεν του δίνανε πολύ περιθώριο ζωής, αυτός έζησε μέχρι τα 37 του, με ενέργεια και ενθουσιασμό – όσο μπορώ να κρίνω από τη σκηνική του παρουσία.

Και φυσικά μένει η διασκευή του Robbie Williams, γνωστή όπως προανέφερα από τους τίτλους τέλους στην ταινία της Pixar, Finding Nemo. Νομίζω πως οι περισσότερες και οι περισσότεροι της γενιάς μου έχουν άρρηκτα συνδέσει τη μουσική αυτή με τον μπλε βυθό και τη θέα από το παράθυρο του οδοντιατρείου, από όπου δραπέτευσαν τα ψάρια.

Είναι δύσκολο να περιγράψεις πόσο έντονο συναίσθημα είναι η θύμηση μιας παιδικής ταινίας, η δύναμη της νοσταλγίας. Σε σηκώνει στον αέρα, ελαφριά, πάνω από τον αφρό των κυμάτων, πέρα από τη θάλασσα και σου δανείζει μια παιδική καρδιά για τα τεσσεράμισι λεπτά αυτά που διαρκεί.

Αγαθή Νικολαΐδου