Στριφογυρίζω στο κρεβάτι ιδρωμένη
Το ταβάνι ψυχρό κι αδίστακτο
με περιπαίζει ανηλεώς
Κλείνω τα μάτια ερμητικά
το μόνο που ακούγεται
ο ήχος των κυμάτων που σκάνε στην ακτή
η ρυθμική, χορευτική, καθησυχαστική ανάσα
της ίδιας κίνησης
Νύχτα
η μόνη που συνομιλεί μαζί τους
η σιωπή μου
ξαπλωμένη άκληρη γυμνή πάνω στην άμμο
Αφρός ο ήχος πάλλεται
τυλίγεται κι απλώνεται σαν πέπλο από μετάξι
Ψίθυροι υγροί, αλμυροί, λαχανιασμένοι
Καλπάζοντας σκάει στην ακτή -μοιραίο το τελείωμα
μεστό και χειμαρρώδες
στιγμιαίο, δίχως χθες, ούτε αύριο
Δυνατό σαν χαστούκι