Ζεις σε μια κοινωνία που με λύπη διαπιστώνεις καθημερινά την ευκολία με την οποία οι άνθρωποι κρίνουν τους άλλους και αποφασίζουν αυτοί για εκείνους ποιά είναι η αλήθεια τους, τι πρέπει ή τι θα έπρεπε να νοιώθουν, να κάνουν, να αποφασίσουν, να πουν ακόμα κι αν δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μαζί τους. Είναι σαν οι ίδιοι να θέλουν να γίνουν συγγραφείς σε μια ιστορία που δεν τους ανήκει, σαν να θέλουν να χαράξουν τα λόγια τους πάνω σε ένα άθικτο δέρμα. Αν ο άνθρωπος επικεντρωνόταν περισσότερο στο τι ζημιά προκαλεί ο ίδιος με τις πράξεις του ίσως τώρα να ζούσαμε σε έναν πιο ισορροπημένο κόσμο. Διότι ο άνθρωπος κάτω από όλα τα στρώματα που διαθέτει μέσα στο χάος που αποκαλούμε ψυχοσύνθεση έχει ανάγκη για κατανόηση. Και ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις την αλήθεια του είναι να την ψάξεις χαρίζοντας του αγάπη.