Κάτω από τα χωράφια του δέρματός μου

βράζει κάτι σαν θάλασσα βαρύ,

που αχνίζει λαμπερό ατμό.

Εξατμίζεται

-οργισμένα-

συναντιέται

-κοπιασμένα-

Καταστρέφεται

Και ύστερα πάλι χωρίς κανένα λόγο,

ξανά,

από την αρχή/λογική

Ο ήλιος έχει πια αναλάβει το ρόλο να θερίζει, ο,τι το χαμόγελο δε μπορεί.

Χέρια και στάχυα θα τρέμουν τώρα ακίνητα και ριζωμένα.