Γύρισε η κλεψύδρα 

και γλιστράει η άμμος απ’ τα χέρια 

και ταξιδεύουν σ’ άλλα μέρη τα πουλιά.

Κάπου αλλού θα γίνει καλοκαίρι, 

κάπου αλλού θα παίζουνε στους δρόμους  

τα παιδιά.


Κι εμείς εδώ,

απ’ το μικρό μας παραθύρι, 

τις διαθέσεις των καιρών να οσμιζόμαστε 

και να μαθαίνουμε μαζί,

τα μυστικά που κουβαλούν οι άνεμοι της αλλαγής.


Να ξέρεις, 

σ’ αγαπώ ακόμα παραπάνω το Φθινόπωρο.

Ίσως γιατί μικραίνουν τα φτερά σου, 

ίσως γιατί γυρνάς μετανιωμένος,

που νόμιζες πως πάντα καλοκαίρι θά ‘ναι.


Μα πιο πολύ, γιατί ανυποψίαστος βαδίζεις 

προς τον βαθύ κι απρόβλεπτο Χειμώνα μου…