Ήταν το 1960, όταν δισκογραφήθηκαν οι «Λιποτάκτες» και η «Όμορφη πόλη» γεννημένη από τους στίχους του αδελφού του, Γιάννη Θεοδωράκη και τη μουσική του ίδιου, τραγουδιέται στην πρώτη της εκτέλεση με τη φωνή του Μίκη, στο μπουζούκι τον Μανώλη Χιώτη, στην κιθάρα τον Δημήτρη Φάμπα και τον Καζάνα στα κρουστά.

Χρειάστηκαν λιγότερο από δύο χρόνια, ώστε το 1962, η όμορφη αυτή πόλη, να ξεκινήσει το ευρωπαϊκό της ταξίδι και να σαγηνεύσει. Το τραγούδι αποκτά γαλλικό τίτλο και γαλλικούς στίχους. Η απαράμιλλη μουσική ιδιοφυία του Μίκη συναντάει τη σπουδαία φωνή της μεγάλης ερμηνεύτριας Εντίθ Πιάφ.

Το τραγούδι «Εραστών του Τερουέλ», όπως τιτλοφορείται η γαλλική διασκευή του, ερμηνεύεται από την Πιάφ στην ομότιτλη ταινία, σε σκηνοθεσία Jacques Plante και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Ήταν μια από τις τελευταίες ηχογραφήσεις της Εντίθ Πιάφ, αφού το “σπουργιτάκι” της μουσικής, πέταξε μακριά από τα βάσανά του λίγο αργότερα.

« Το δυστύχημα ήταν που τη γνώρισα στα τελευταία της. Τα αγάπησε πολύ αυτά τα δύο τραγούδια μου που είπε, την “Όμορφη Πόλη” στα γαλλικά και το “Quatorze Juillet”. Ήταν ένα φιλμ που γυριζόταν τότε, το “Les amants de Teruel”, κι εγώ έγραφα τη μουσική. Για την προώθηση αυτού του φιλμ μάλλον με πίεζε ο εκδότης να γίνουν στα γαλλικά τα τραγούδια για να τα πει αυτή. Με πήγε στο σπίτι της. Όταν τον ρώτησε στο τηλέφωνο “πώς λέγεται αυτός ο συνθέτης;” και της είπε “Τεοντορακίς”, απάντησε: “Ω, δεν θέλω άλλον έναν θεό στον κήπο μου!”» είχε εξομολογηθεί ο Μίκης Θεοδωράκης σε συνέντευξη του στη Lifo. 

«Τη γνώρισα παραμορφωμένη, δυστυχώς… Δεν ήταν μόνο η κοντούλα εύθραυστη Πιάφ, αλλά μια γυναίκα με άσχημα δόντια και παραμορφωμένα δάχτυλα απ’ την αρθρίτιδα. Κάθισα στο πιάνο εγώ κι όταν άρχισε να τραγουδάει, ε; Καλά, ήταν φοβερή! Φοβερή! Αξέχαστη στιγμή» είχε πει ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης.

Στέλιος Αγγελόπουλος