Οι αγκαλιές του Σεπτέμβρη
οφείλουν να’ναι πιο φαρδιές.
Το καλοκαίρι έμεινε
σαν ένα μικρό απόστημα στην πλάτη
που μας τρώει,
μα μάθαμε να μην το πειράζουμε.
Μη μολυνθεί,
μην ανοίξει και βγάλει από μέσα
τοξικές αρμύρες θαλασσών
θανατερές θύμησες περαστικής ευτυχίας,
στάχτες, φωτιές, θανατικά και λάβες
που απειλούν να μας σκοτώσουν.

Γι΄αυτό σου λέω
τον Σεπτέμβρη ζητάμε
μιαν αγκαλιά ευρύχωρη
λίγο να ξαποστάσουμε,
λίγο να μας περιθάλπτει
χωρίς να ενοχλεί
το μικρό καλοκαιρινό σπυρί
που πονάει ακόμα.

ⒸΦωτογραφία: Χριστίνα Γιαβάσογλου, Αγία Άννα Ευβοίας, σε μία αγκαλιά…Αυγούστου