Ι.

Η γνώση είναι αδύναμη
μπροστά στο μεγαλείο των αισθημάτων
Και η επιβράδυνση της τροχιάς
μιας Απομάγευσης που σαρώνει
-τα κορμιά που πλάστηκαν από ελπίδα-
μόνο ανεκλογίκευτα είναι εφικτή

Έμαθα πολλά χωρίς να ερμηνεύσω
την βαθύτερη αιτία που σε χρειάζομαι.

ΙΙ.

Αποκηρύσσοντας τις σαρκικές απολαύσεις
προδικάζεις ένα γήρας βασανιστικό
Που φτάνει πριν την ειμαρμένη του στιγμή
Λακκούβες σκαμμένες από απωθημένα
(το αίμα ζητά αενάως να κοχλάζει)
Και βρίσκεσαι κάτω από το κατώφλι
                                                       μιας φτώχειας
που ορίζεται από την αδυναμία σου να σκαλίσεις
                                                       Το ανεξάντλητο ορυχείο του πάθους

ΙΙΙ.

Πράγματι γεράσαμε προκαταβολικά
Βυθιστήκαμε αγεληδόν στην αντίληψη
Πως η Ευτυχία είναι απροσπέλαστη
και κουρνιάζει σε κρεβάτια νοερά
που τα προσεγγίζει κανείς χωρίς τη Λογική.
                                                            [πενθούμε εκ των προτέρων

Bλέπω ολοκάθαρα που σχηματίζεται
Η δυναμική μιας άλλης όχθης

IV.

Είσαι γεννημένος ρευστός
– ερωτεπιπόλαιος –
ξέρεις πως μόνος σου πορεύεσαι∙
εκείνη που ποθείς βρίσκεται σε κάποιο  νησί
του Αιγαίου
παραμένεις νέος, το σώμα σου είναι θαλερό
και ας αισθάνεσαι πεπειραμένος θνητός.
Η ζωή σου ορίζεται ως ένας συστηματικός ελιγμός
στις συμπληγάδες κρισιακών φαινομένων.
 Η ζωή σου ορίζεται ως μια διαδοχική συντριβή
των βεβαιοτήτων
τις οποίες αντικαθιστούν άλλες βεβαιότητες
εξίσου αβέβαιες.-

V.

{Μου μιλούσες για Καμύ}
χαριτωμένα χείλη
όταν αγωνιούν να γίνουν πνευματώδη
Αποθέωνες όσα σε συνέρπαζαν
παρακάμπτοντας τον ναό που έχτισες
με την ελαφρότητα του ναζιού σου
Εμένα που ουδέποτε ήμουν θρήσκος
θα με βρεις να προσκυνώ
Κάθε σου κίνηση

Μια μεμβράνη ματαιοδοξίας
καλύπτει το υπογάστριο της εμπειρίας.
Ξεχνάμε πως είμαστε σάρκα,
πρώτα και κύρια,
στο μπουσούλημα και την κατάκλιση,
Είμαστε σάρκα που διψάει
                           για έναν ωκεανό από χάδια.

(Για όλους εκείνους που αγάπησα
δίχως ποτέ να τους γνωρίσω)