Κατοικώ στην απουσία σου
υπάρχουν εδώ ανεξερεύνητες εκτάσεις.
Εγώ που είμαι γαλαντόμος
στα συναισθηματικά πάρε-δώσε
κρυφοκοιτάζω κάτω από τις γρίλιες
των παραθυρόφυλλων
που μέχρι τώρα ολόκλειστα τα θεωρούσες.
Δυσδιάκριτη η εικόνα: κάτι
φρεσκοβαμμένα ναυάγια,
μισοδιαλυμένα,
καταμεσής του πλου
διασκορπισμένα σε έναν απροσδιόριστο χώρο
Θα φτάσει η στιγμή της εκλογίκευσης∙
Θα διασχίσω την επώδυνη διαδρομή∙
μέχρι τότε
Σχηματίζω θάλασσες για εκείνα τα κουφάρια
να αρμενίσουν σε πελάγη άγνωρα
μονάχα για μερικά δευτερόλεπτα,
όσα δηλαδή διαρκεί
η στιγμή της θύμησης
όσα αρκούν
για να μου λείψεις ξανά.