Μιλούν ψυθιριστά
Και σ’ακουμπούν σποραδικά
Σαν να ‘ναι γυαλί έτοιμο να σπάσει
Το δέρμα που θες να αγκαλιάσεις
Ώστε κάποτε να αγαλλιάσεις

Μιλούν ψιθυριστά
Και άλλοτε σιωπηλά
Τα ακροδάχτυλα της καρδιάς
Χαιδεύουν και ξεμπλέκουν
τις φωνές που σ’αρωσταίνουν

Όταν μιλουν τα ακροδάχτυλά σου
Μη τα διακόψεις καρδιά μου
Είχαν καιρό να σε γευτούνε
Και από την αρχή να γνωριστούνε

Με το δέρμα σου που έχει αλλάξει
Με τόσα βάσανα που εχει περάσει
Εκέινο το βράδυ, μέσα στο άγριο σκοτάδι

Σε ψηλαφούνε για να νιώσουν
Την ζέστη της καρδίας
Να τυλίγει με μιαν
Ανάσα ζεστή και γνωστή

Ωστέ εξαρχίαν να αγκαλιάσουν και να κλείσουν
Τις πληγές που έχεις και στάζουν
Στο πέπλο της ζωής σου

Και πλήττουν το κορμί σου

@eleutheriamamoura