Το GNTM για τέταρτη χρονιά φέτος συνεχίζει δυναμικά στις οθόνες μας. Συνεχίζει να προσφέρει θέαμα, λίγες ίντριγκες, λίγη μόδα και πολύ, μα πολύ diversity, όπως κάθε χρόνο μας δίνει να καταλάβουμε από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο των επεισοδίων. Το diversity, ή αλλιώς η διαφορετικότητα, ξεκινά ως βασικός όρος και προϋπόθεση του show. Καταλήγει, όμως, να σβήνεται όσο προχωράει η παραγωγή και τα επεισόδια κυλάνε. Το plus size, το petite, τα ανδρόγυνα σώματα, τα μυώδη σώματα μοιάζουν να αποκλείονται όσο οι φάσεις περνούν και τα πράγματα σοβαρεύουν. Προκρίνονται και προχωρούν σώματα αδύνατα και ψηλά, με τις «ιδανικές» αναλογίες για μοντέλα που συντηρούν για μία ακόμα φορά το μύθο του sample size και τα πρότυπα ομορφιάς, όπως ακριβώς τα ξέρουμε.

Οι προδιαγραφές μοντέλου ή τα πρότυπα ομορφιάς είναι εκείνα που βασανίζουν γενιές και γενιές ανθρώπων και ιδιαίτερα γενιές γυναικών. Το ιδεώδες, το αψεγάδιαστο, εκείνες οι τέλειες εικόνες των περιοδικών και των διαφημίσεων δημιουργούν μία τεράστια κοινωνική πίεση στην γυναίκα για το πως πρέπει να δείχνει, να μοιάζει και να συμπεριφέρεται. Πολλές είναι οι γυναίκες που στηρίζουν την αξία τους επάνω στην εικόνα τους, που φιλτράρουν και την παραμικρή λεπτομέρεια στην εμφάνισή τους σε βαθμό εμμονής. Σαν να προσπαθούν να ικανοποιήσουν έναν αόρατο κριτή που μοιάζει έτοιμος να τους υποδείξει τις ατέλειές τους με την πρώτη ευκαιρία.

Πολλές είναι, ακόμα, οι γυναίκες που μεγαλώνουν νιώθοντας πως είναι φτιαγμένες με τον «λάθος» τρόπο και περνούν την ζωή τους προσπαθώντας να αλλάξουν πάση θυσία αυτό που είναι. Πολλές και οι γυναίκες που προσπαθούν να φτάσουν εκείνες τις ψεύτικες και επεξεργασμένες φωτογραφίες και η αποτυχία τους τους δημιουργεί βαθύτατη θλίψη και τους ριζώνει ακόμα περισσότερο βαθιά εκείνη την ανασφάλεια, εκείνο το «λάθος», εκείνη την μανία της αλλαγής.

Με την πρόοδο της τεχνολογίας τα πράγματα έγιναν μονάχα χειρότερα, αφού η σύγκριση γίνεται πλέον διαρκής και βρίσκεται στην προέκταση του χεριού μας. Και τέτοια ριάλιτι έρχονται μονάχα να προσθέσουν σε εκείνα τα πρότυπα, σε εκείνο το «ψέμα». Το λάθος δεν βρίσκεται στην εικόνα μας. Βρίσκεται στο πως προβάλλεται μία εικόνα (από τις χιλιάδες που υπάρχουν εκεί έξω) σαν κανόνας για όλες. Το πρότυπο δεν είναι ένα. Και δεν είναι ένα, γιατί όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας. Ο καθένας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, την δική του μοναδική εικόνα. Και αυτή δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να μπαίνει σε καλούπια.

Η διαφορετικότητα είναι ο κανόνας και αυτή είναι που πρέπει να προβάλλεται όχι μόνο στη μόδα, αλλά και στο διαδίκτυο, στα ριάλιτι, στη ζωή. Η υγιής συνύπαρξη ανθρώπων όλων των σωμάτων, των χρωμάτων, των κιλών. Χωρίς κανέναν να τους λέει ότι πρέπει να αλλάξουν, έστω και αν αυτή είναι η γνώμη τους. Το diversity είναι μια νέα ανάγκη, μια νέα έκφραση, μια νέα τάση. Μία προσπάθεια να γίνει ο κόσμος μας λίγο περισσότερο ανεκτικός, ελεύθερος και ίσος. Πηγαίνει βαθύτερα από τη μόδα και οι προεκτάσεις του ακουμπούν στην ρίζα της κοινωνίας μας και της κοινωνικής συμπεριφοράς μας. Είναι η αφορμή να προβληματιστούμε για το πως πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε από εδώ και πέρα. Για το πως θα μπορέσουμε επιτέλους να αγαπήσουμε το δικό μας διαφορετικό!

Δέσποινα Γεώργα