«Το Τρίτο Στεφάνι» και ο στρόβιλος στο Παλλάς.
«Το Τρίτο Στεφάνι», ένα από τα πιο εμβληματικά έργα του Κώστα Ταχτσή, ζωντανεύει και πάλι στο θέατρο Παλλάς, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Μια παράσταση πολύπαθη που ξεκίνησε εν μέσω πανδημίας και παίχτηκε για 13 μονάχα παραστάσεις, πριν ξεκινήσει το online ταξίδι της τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Από τις αρχές του Οκτώβρη βρήκε και πάλι το σπίτι της στο αρχοντικό θέατρο του Συντάγματος και θα φιλοξενείται εκεί μέχρι και το τέλος του Νοέμβρη*.
«Το Τρίτο Στεφάνι», ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε σχεδόν πριν από 60 χρόνια από τον ίδιο τον Ταχτσή, έρχεται στο σήμερα να πει και πάλι την ιστορία του. Την ιστορία της Νίνας και της Εκάβης, αλλά και μαζί την ιστορία μιας ολόκληρης εποχής. Μέσα από τις δύο γυναίκες και τα γεγονότα της ζωής τους το έργο καταφέρνει να μας παρουσιάσει την εικόνα της Ελλάδας μέσα σε κοντά 5 δεκαετίες˙ ολόκληρη την αρχή του 20ου αιώνα. Το προσωπικό γενικεύεται, συνομιλεί, διαπλέκεται αλλά και καθορίζεται πολλές φορές από το δημόσιο, το καθολικό ακόμα και το παγκόσμιο.
Μαζί με τα χρόνια κινούνται και τα μέρη, τα πρόσωπα και οι συνθήκες. Ολόκληρο το σκηνικό μεταμορφώνεται σε γειτονιές, κρεβατοκάμαρες, πλατείες, δικαστήρια και η κίνηση είναι αέναη. Αλλά πάντοτε καλοκουρδισμένη και με απόλυτο συγχρονισμό. Οι ηθοποιοί μετακινούνται διαρκώς, μεταπηδούν σε εποχές, σε καταστάσεις, σε νέα περιβάλλοντα και η ταχύτητα καταφέρνει μονάχα να σε παρασύρει στην δίνη της. Η ζωή τρέχει και εσύ μαζί της. Ή κάποιες φορές ακόμα και ξωπίσω της.
Τα θέματα που θίγονται δύσκολα και ακανθώδη, σκληρά και βγαλμένα μέσα από την ωμότητα της ίδιας της πραγματικότητας. Ομοφυλοφιλία, έγκλημα, έρωτας, απιστία και η λίστα είναι ατελείωτη. Παρέα και ο πόλεμος, αλλά και η μεγάλη πληγή της ιστορίας μας˙ η κατοχή. Το χιούμορ ξέχειλο, παρέα με τον πόνο, χέρι-χέρι όπως και στην ίδια την ζωή. Με μία αδιόρατη αισιοδοξία, ωστόσο, σαν επίγευση όταν πέφτει η κουρτίνα και έρχεται το τέλος. «Ένας στρόβιλος είναι η ζωή. Ευτυχία θα πει να αγαπάς τον στρόβιλο»! Αυτές είναι οι λέξεις που θα σε συντροφεύουν όταν θα βγεις από την αίθουσα. Και στρόβιλος πράγματι: η ζωή, οι άνθρωποι, τα γεγονότα, το ίδιο το σκηνικό αυτοπροσώπως.
«Το Τρίτο Στεφάνι» αξίζει να το δεις για το ίδιο το έργο και τους συμβολισμούς του. Αξίζει, όμως, να το δεις και για τις ερμηνείες της Μαρίας Καβογιάννη και της Μαρίας Κίτσου, για την έξυπνη σκηνοθεσία του, για τα σκηνικά και την εξαίρετη μουσική του. Αξίζει να το δεις, γιατί είναι ένα θέαμα, ένα fast forward μίας κοινωνίας με τα καλά της και τα θεόστραβά της. Κυρίως αυτά! Γιατί το μήνυμα είναι δυνατό και φωνάζει. «Η ζωή είναι στρόβιλος». Και σε αυτό ακριβώς κρύβεται ολόκληρο το νόημα.
*Οι παραστάσεις ολοκληρώνονται 28 Νοεμβρίου.
Δέσποινα Γεώργα
