Παγκόσμια ημέρα του παιδιού- Ευαγγελία Μάνου
Στις 11 Δεκεμβρίου του 1946 γεννιέται η UNICEF, με σκοπό να προσφέρει βοήθεια στα παιδιά της κατεστραμμένης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Ευρώπης. Στη συνέχεια, στις 20 Νοεμβρίου 1959 ο ΟΗΕ υιοθετεί τη «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού» και το 1989 τη «Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού». Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η 20η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η «Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού».
Η σύμβαση των δικαιωμάτων του παιδιού έχει επικυρωθεί από όλα τα κράτη του κόσμου, εκτός της Σομαλίας και των ΗΠΑ. Αγώνες έχουν γίνει πολλοί από τότε. Δυστυχώς όμως σε πολλές περιπτώσεις, τα δικαιώματα των παιδιών συνεχίζουν να καταπατώνται και τα ίδια δεν ακούγονται ποτέ. Σε αρκετές χώρες τα παιδιά υποφέρουν από την ανέχεια, τους πολέμους, τις ασθένειες, την εκμετάλλευση, τη βία, την παιδική εργασία, την παιδική πορνεία και την έλλειψη βασικών αγαθών, όπως είναι το νερό, η τροφή και η στέγη, καθώς και την έλλειψη εκπαίδευσης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Τα παιδιά όλου του κόσμου, ανεξαρτήτου χρώματος, έχουν ΔΙΚΑΙΩΜΑ:
- Στη ζωή και την ύπαρξη.
- Να ζήσουν σε έναν κόσμο, χωρίς βία και φτώχεια.
- Να μεγαλώσουν σε έναν κόσμο, που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.
- Να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης.
- Να έχουν ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζουν.
- Να μάθουν τι είναι καλό για τη σωματική και ψυχική τους υγεία.
- Να λένε τη γνώμη τους και οι μεγάλοι να την ακούν και να την παίρνουν στα σοβαρά.
- Να περνάνε αρκετό χρόνο με τους γονείς μου.
- Να ζήσουν με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά τους χρόνια.
- Να ζήσουν σε μία κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά τους δεδομένα.
- Να ζήσουν σε έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. ΄Εναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο τα δικά τους παιδιά.
Αν στα παιδιά δίναμε τον λόγο, θα μας έλεγαν πως θα ήθελαν να ζουν σε έναν κόσμο αποδοχής, έναν κόσμο, όπου δε θα υπήρχε η κακή κριτική να σκορπά τον φόβο, αλλά η ασφάλεια που θα γεννά την πίστη. Έναν κόσμο που δε θα υπήρχε η ντροπή, να σκορπά αισθήματα ενοχής, ούτε η βία που θα γεννά κακοποιητικές συμπεριφορές. Αν τα παιδιά λίγο ακούγαμε θα ήμασταν καλύτεροι άνθρωποι! Θα ήμασταν άνθρωποι που μες στη βαρυχειμωνιά, θα σηκώναμε τα παγωμένα χέρια μας να ζεσταθούν στ’ αστέρια.
Μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο
μικρό παιδί
Στα μάτια είχα τη χαρά, στα χέρια το βιβλίο
μικρό παιδί
Όταν η βαρυχειμωνιά μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα, να ζεσταθούν στ’ αστέρια
στον ουρανό τα σήκωνα, να ζεσταθούν στ’ αστέρια
Παιδί στα δεκατέσσερα, κλέψανε τη χαρά μου
μικρό παιδί
Στα μάτια είχα τη φωτιά, τον ήλιο στην καρδιά μου
μικρό παιδί
Όταν η βαρυχειμωνιά μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα, να ζεσταθούν στ’ αστέρια
στον ουρανό τα σήκωνα, να ζεσταθούν στ’ αστέρια
Μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο
μικρό παιδί
Το γέλιο είχα συντροφιά, στα χέρια το βιβλίο
μικρό παιδί
Όταν η βαρυχειμωνιά μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα, να ζεσταθούν στ’ αστέρια
στον ουρανό τα σήκωνα, να ζεσταθούν στ’ αστέρια
Ας γίνει λοιπόν η 20 Νοεμβρίου το έναυσμα για να προσπαθήσουμε όλοι ακόμη περισσότερο για τα δικαιώματα των παιδιών! Ας κοιτάξουμε τις αγνές, άγραφες ψυχές τους κι ας αναλογιστούμε και ποια κομμάτια της δικής μας ψυχής θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας. Για έναν κόσμο, γεμάτο παιδικά χαμόγελα, αξίζει να βάλουμε τα δυνατά μας.
