Κοίτα,

μπορώ να γίνω ένα σύννεφο λευκό.

Η υπόσχεση ότι κάποτε θα βρέξει

και η σιγουριά πως ο ήλιος ακόμα θα επιλέξει να υπάρχει.

Κοίτα,

μπορώ να γίνω η αλμύρα στο δάκρυ σου,

το όπλο στα χέρια σου,

ακόμα και η πρώτη σφαίρα

εκείνου που σε σημαδεύει στο κεφάλι.

Μικρός, αν ήθελες να με μάθεις να τρέχω,

ακόμα μπουσουλάω·

κι αν μεγάλωσα, πεινάω για βόλτες,

διψάω για πτήσεις, για πτώσεις,

κι αυτό που έκλεψα, το χρώμα των ματιών σου,

το κρατάω μην αλλάξει σαν να’ταν θησαυρός

Κοίτα, μια μέρα,

θ’αλλάξει σχήμα ο ουρανός να μας χωρά παρέα.

____________________

Φωτογραφία: Ιβάν Νίρκα