©Κλικ: Ιωάννα Πανούτσου


Αγαπώ τα καφέ όπως άλλοι αγαπούν τα ταξίδια. Μια βαριά βιομηχανία χαμένου χρόνου, ένα απόλυτο μυστήριο. Η τέχνη του να επιτρέπεις στον καιρό να κυλάει και να μην αφήνει πάνω σου σημάδια, μια ευγενική πράξη απέναντι στον εαυτό σου και γιατί όχι, απέναντι στην ανθρωπότητα.

Από τα Φθηνά Τσιγάρα, του Ρένου Χαραλαμπίδη

Η ιστορία και οι παρέες:

Το καφέ της φωτογραφίας, είναι “καφέ” και ταξίδι μαζί. Εκεί κάθε φορά, ο χρόνος χάνεται. Κι όταν ο καφές, γίνεται κρασί, κάνει ο Γιώργος την αρχή, και (ο χρόνος) μας βρίσκει “στην αιώνια εναλλαγή”. Μας σώζει μαζί με τον Καίσαρα και τον Καββαδία. Και έπειτα, ταξιδεύουμε μακριά, πολύ μακριά με το Magic Bus, τον Αγγελάκα, τον μπαγάσα τον Άσιμο, τον Αχιλλέα και τη Ζωή που κοιτούν γελαστοί μπρος στην πολαρόιντ. Ο χρόνος στο καφέ είναι η παγίδα για να γίνουμε πάλι χάλια, να αφεθούμε και να μας οδηγήσει ο δρόμος.

Στην υγειά, των παρεών που φτιάχνουν ιστορία με πομπούς και με κεραίες.

Στον “Γιώργο”, στον “Αχιλλέα” και στη “Ζωή”.

Καλή Αντάμωση, Ιωάννα