Παλιέ μου φίλε
Με φωνές, τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω
Ποτέ δεν ρώτησες, γιατί με φέρνει η βροχή
Σ’ άλλο ουρανό δεν θα γυρέψω πεπρωμένα Στην αγκαλιά σου
Θα γυρίσω απόψε, δίχως ενοχή
Κι έχω τα φρένα της καρδιάς σπασμένα. Παλιέ μου φίλε
Πως πέρασε, άθελά μας ο καιρός
Άλλα, στο βλέμμα που νικήθηκε
Κι’ άλλα ορκίζεται η νύχτα στη Σελήνη. Στο έρημο κάστρο
Η ψυχή, απ’ την αγάπη πλύθηκε
Για να χορέψει η μοναξιά και ότι γίνει.
Θα στάξω μέλι
Στο ποτήρι, τώρα γελά η αμυγδαλιά
Γύρη σκορπίζει στου χειμώνα το σεντόνι. Έγινε η σκέψη μου πατρίδα του χιονιά Πόσα τραγούδια
Το φεγγάρι, στο ανθισμένο σου μπαλκόνι Θα πει για μας, μέχρι να φύγει η παγωνιά. Παλιέ μου φίλε
Στο υπόγειο της καρδιάς, σκοτάδι
Μα και η δική σου, σβήνει μοναχή
Μια σπίθα, κοίτα, απ’ τη στάχτη μου ξεθάβω Μες την ομίχλη
Έχω στα χείλη πεταλούδα την ψυχή Καινούριο φως, απ’ το παλιό να μεταλάβω. Λιώνει το ψέμα
Είμαι δικό σου, χάρτινο καράβι
Μ’ ένα ανεκπλήρωτο φιλί, θα ονειρευτώ Αμυγδαλιά ανθισμένη, κόντρα στον Φλεβάρη Παλιέ μου φίλε
Χάρισέ μου, τελευταίο έναν χορό
Μετά, ποτέ δεν θα ζητήσω άλλη χάρη…
Για το Φλεβάρη που έρχεται…
Αύριο… εν ονόματι της Αγάπης