Οι άνθρωποι
σαν αρθρωτές φιγούρες
πιάνονται
συνδέονται για λίγο
κι αποσπώνται.


Αντικριστοί καθρέφτες, Τίτος Πατρίκιος, Στιγμή, 1988 (Ποιήματα Β ́, 1959-2017, Κίχλη, 2018)