Όχι δεν θα περπατήσουμε μαζί 

Όχι τώρα
Όχι έτσι
Ποτέ εσύ κι εγώ

Δεν θα βρεθούμε σε στέκια
Δεν θα φτάσουμε ως εκεί                                            
Κραδαίνοντας τα πάθη μας
Όχι στην πολύ συνάφεια
Όχι στο αλισβερίσι των ονείρων

[…]

Κι όταν καταφέρουμε
Να κρατήσουμε το σχήμα                                        
Και πάρουμε την μορφή μας

Κι όταν τα φτερά δεν είναι μόνο ζωγραφιά κερομπογιάς                                                                      
Αλλά ανοίξουν

Κι όταν οι ουρανοί αναλήψουν                                  
Τους στεναγμούς μας
Τότε εσύ κι εγώ , ναι…

Τότε
Θα περπατήσουμε μαζί.

[Όχι Δεν Θα Περπατήσουμε Μαζί – Φάνη Πολέμη]