Το δέντρο της αγάπης σου γυρεύω
μια στέπα το κορμί σου και να περιπλανιέμαι
χωρίς να στοχαστώ
πόσο πολύ φοβάμαι τους χειμώνες

Παγώνει η καρδιά στο στήθος
Ζεσταίνει τα όνειρά μου η ανάσα σου
στους δρόμους που δεν έχουν τελειωμό
ακροπατώντας
μ’ ακολουθεί η φωνή σου…

Παίρνω το σχήμα
τα χέρια
τα μάτια
τη μορφή σου

Kοιτώ το πρόσωπό μου με τις ώρες και δεν μπορώ πια να μας ξεχωρίσω…
________

Η Γιωτάκου Αγγελική διδάσκει στην Πρωτοβάθμια Εκπάιδευση
και ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο γεμάτο αγάπη